Wow. Wát een tekst. Wat een geweldig drieluik van Annelies Verbeke.

En wow, wat een aankleding. Een prachtplek (locatie Werktheater) uitziend op de stad, goed gebruik video en keiharde muziek ( misschien ietsiepietsie te keihard).

Vooral wow vanwege het spetterend spel. Eerst een overrompelende Gaby van Wine Dierickx. Ze schrijft, zegt, prachtige sprankelende fictieve brieven. Zij en muzikant Jens Bouttery produceren een ongeevenaard duet.

Zij bereikt journalist Robert misschien niet. Maar ik ben intussen verliefd op haar.

Dan een gevecht om het behoud van een modern huwelijk. Een ogenschijnlijk bitchy maar kwetsbare Europarlementariër Rebecca- die het vlees snijdt op zondag- en het object van Gaby’s passie, journalist-huisman Robert. Walter Bart en Maartje leveren een schrijnend, ontroerend en volstrekt overtuigend gevecht.

En tenslotte een prachtige, tedere dialoog tussen Rebecca en een machinist. Dat eindigt met een (video) beeld van een moment van geluk.

Alles komt langs. Geluk, zo leerde ik van machinist Matijs Jansen kun je zoeken op de top, maar je kunt het leven ook aanvaarden als een kuil waar je zo nu en dan over de rand mag kijken..

Wat mij betreft de beste voorstelling die ik dit seizoem zag.

PS: Laten we die Denen goed in de gaten houden.