Oh, wat zou het toch mooi zijn als je al je geluk bij elkaar kon hebben en aan iedereen kon laten zien dat de waarheid geen volle zalen nodig heeft, integendeel, zelfs makkelijker op bezoek komt in zo’n mooie stille ruimte met een paar individuen die daar persé willen zijn, omdat ze een aantal dingen in het leven belangrijk vinden en het idee hebben dat er meer mensen zijn die een aantal dingen in het leven belangrijk vinden, ook al leidt dat tot niets en verdien je er geen cent mee en dat is zachtjes uitgedrukt. De voorstelling amateurs heeft mij vanaf het kaartjes scheuren ontroerd. Marja bleeding Kok, wat mij betreft koningin van het Nederlands theater, die mijn kaartje scheurt en Cas Enklaar, wat mij betreft de enige échte acteur die dit land kent, die schuchter bij Marja staat en vraagt of we in het midden plaats willen nemen: daar word ik gelukkig van! Nu goed, en dan begint het stuk en is het stil ook al praat Marja, of praat Cas. Stil. Leeg. Eerlijk. Er is alleen een tekst van Rob de Graaf die soms samenvalt met Marja en soms samenvalt met Cas en er zijn een paar mensen die daarnaar kijken. Zo nu en dan lacht er eentje en dat hoort iedereen. Zo nu en dan huilt er eentje zo stil mogelijk. Zo’n zaal zou een nieuw begin kunnen zijn. Het begin van een revolutie die tot een nieuw begin leidt. Ik ben zo blij dat Nieuw West bestaat! Dat meen ik echt. Ik zou het anders niet meer volhouden denk ik.