Het duurt maar een uur en is toch avondvullend, deze ‘reconstructie’ van La Sylphide door Sanne van Rijn.

Je hebt dans en je hebt toneel. Allebei hebben ze duidelijke kenmerken. Gooi ze bij elkaar en je komt in het grijze gebied van moderne dans/bewegingstheater.

Leuk, maar het was het net niet helemaal, deze ‘we-deconstrueren-klassiek-ballet-tot-komische-mime’ voorstelling van Sanne van Rijn. Scheurlijnen met het ballet werden niet ver genoeg doorgevoerd.

Traagheid gaat gepaard met het gevoel alle tijd te hebben. Heerlijk, eindelijk een voorstelling die je het gevoel geeft dat je niets, maar dan ook echt niets mist.

Fijn gevoel voor humor. Speciaal gewei voor de muziekjes en het prachtige bandje van de mevrouw van wie de naam mij maar niet te binnen wil schieten. Als geheel vind ik het dan weer een beetje mager.