Wat een gedoestuk, ik begreep het niet helemaal. Waarschijnlijk is hier sprake van een generatiekloof, dat coke/sex/mislukte kunstenaarsschap zegt mij niet zoveel; dan ga ik wel naar DIEP.

De nieuwe Strijards is weer meer van hetzelfde: interessante personages met leuke kwinkslagen in een knappe mise-en-scène, maar het duurt een half uur te lang en probeert met een slecht plot weg te k

Dit is nu zo’n voorstelling die je uit morele overwegingen prachtig moet vinden. En toch wringt er iets. Eigenlijk klopt alles, de zeer uitvergrote speelstijl, het viezige toneelbeeld, de acteurs.

Deze voorstelling is het best te vergelijken met een noise-band: hard, meedeogenloos, maar na een nummertje of vijf raak je gewend aan de muur van geluid. En gewenning is niet goed.

Veel verwachtte ik. Frans Strijards en Tsjechow, dat is een legendarische combinatie. Nou, dat viel tegen. Er zijn verzachtende omstandigheden.

Na ‘de Kersentuin’ en ‘Oom Wanja’ nu een ultieme Tjechov waarin Frans Strijards laat zien dat zijn meesterschap zich nog steeds in een razend tempo ontwikkelt.