Ik was al huiverig voor een Dante die een “spektakel” genoemd wordt, maar dit overtrof al mijn verwachtingen.

Ik kan niet anders zeggen dat ik zelden zo’n slechte voorstelling heb gezien. Wat een traag tempo en wat een lullige effecten.

Het oude lokatietheatergevoel is goed gewaarborgd: je moet een eind lopen, de koffie komt uit de Bravilor (heerlijk!) en als je wilt zitten doe je dat op het vochtige poldergras.

Ik ging hier echt naar toe met het idee dat het wel eens een mooie kandidaat voor de Gouden Tomaat zou kunnen zijn. Maar dat viel reuze mee!