Moose - Peergroup

Bigger than Jezus, Peergroup (24/07/2009)

Duncan — Tue, 28 Jul 2009 08:55:22 +0000

Een voorstelling die haast cabaret was, maar dan met een paar hele mooie theatrale beelden erin. Bijvoorbeeld het moment dat er een zelfmoordpoging ondernomen wordt door het drinken van 6 liter chocomelk is echt prachtig en komt heel goed over. Het tempo ligt hoog en hoewel het wel een beetje onsamenhangend is, werkt de rode draad goed genoeg om het geheel aan elkaar te verbinden. Een aanrader!

Groeikoorts, PeerGrouP (09/09/2005)

Fri, 16 Sep 2005 07:01:42 +0000

PeerGrouP - Groeikoorts
Is een land dat zijn eigen voedsel niet meer produceert ten dode opgeschreven? Het is een van de vragen die regisseur Sjoerd Wagenaar aan de orde stelt in Groeikoorts, dat zich afspeelt in een spectaculair, maar vooral oogverblindend mooi decor. Beeldend kunstenaar Robbert ter Horst bouwde een gigantisch kasteel van stro op een akker in Veenhuizen. Daarin zullen een jaar lang voorstellingen, debatten en lezingen plaatsvinden met landbouw en voeding als thema. Groeikoorts is de eerste voorstelling in dit project. Het publiek wordt met paard en wagen naar de akker gebracht. Het kasteel is imposant en eenmaal binnen blijkt ook het toneelbeeld, waarin alleen natuurlijke materialen zijn gebruikt, erg fraai. De voorstelling is een aaneenschakeling van scènes met als rode draad een verhaal over een oudere boer en zijn dochter en haar vriend waarin het vooral gaat om de toekomst van het boerenbedrijf. De drie spelers zijn zeer overtuigend. Groeikoorts koppelt op trefzekere wijze mooie, soms prachtige beelden -met name de slotccène is een juweel- aan prikkelende teksten over voedselproductie, landbouw, eetgewoonten en consumentengedrag. Het is toegankelijk toneel dat integer en niet pretentieus is, maar wel vragen oproept dankzij prikkelende teksten. Hoewel niet alle scènes even sterk zijn, is Groeikoorts een bijzondere, uiterst sympathieke, maar ook subtiele en esthetische productie met veel zeggingskracht.

Faust inc., Peergroup (05/06/2004)

Kasper — Mon, 07 Jun 2004 23:50:58 +0000

Een groot spektakel met 60 spelers brommers en auto’s, rook en vuur en een groot prachtig fabrieksterrein waarover 200 man publiek met tribunes en al verreden wordt. Brein achter dit alles is vormgever Sjoerd Wagenaar, en dat doet ‘ie goed, vormgeven. Het contrast in spelprestaties is vaak pijnlijk; veel amateurs tegenover 2 professionele acteurs. De tekst is van Jan Veldman, die helaas buitensporig veel naar zichzelf verwijst. Faust is fabrieksdirecteur (gespeeld door Menno Stijntjes > gewei voor zijn prachtige waanzin-scene) die na zijn ziel verkocht te hebben aan de duivel terecht komt in de hel, en uiteindelijk toch toegelaten wordt tot de hemel. Die omslag aan het einde komt volkomen uit de lucht vallen. Prachtig vond ik god en de duivel die twee mannetjes in overall zijn die overal tussendoor scharrelen, achter de feiten aan. Al met al is het een bijzondere voorstelling die diep gewordteld is in de omgeving (Ter Apel), dat is voelbaar in het publiek en bij de spelers. Bijzonder.