Moose - Josse de Pauw

Larf, Josse de Pauw, Victoria (10/06/2000)

LWR — Thu, 21 Aug 2008 15:20:12 +0000

Vol verwachting ging ik naar de nieuwe samenwerking tussen Josse de Pauw en Peter Vermeersch, maar de grote hoogte die ze vorig jaar bereikten met ‘Weg’ wordt hier niet gehaald. Het begint veelbelovend, een live-geschilderd decor, Josse de Pauw spreekt zijn beeldrijke poëzie uit alsof hij het zingt (en dat is heel erg mooi), en de georganiseerde chaosmuziek van Vermeersch’ 16 koppige Flat Earth Society is geweldig. Tom Jansen heeft wat meer moeitemet de vloeiende teksten van De Pauw (moet je daar dan toch een Vlaming voor zijn? Dirk Roofthooft kan er beter mee overweg), maar zijn diepe baritonstemis af en toe indrukwekkend. Maar halverwege zakt de spanning vrijwel volledig weg. De muziek blijft sterk overeind, maar het theatrale gedeelte van de voorstelling ontbeert structuur, en is richtingloos. Af en toe flakkert het vuur weer op tot grote hoogte, maar daarna smeult het weer verder. De grote potentie blijft duidelijk, in een volgende voorstelling hoop ik dat het er ook uitkomt.

Weg, Josse De Pauw, Het Kaaitheater (10/09/1999)

Bram — Thu, 21 Aug 2008 15:19:33 +0000

Weg zien en sterven.

Weg, Josse De Pauw, Het Kaaitheater (10/09/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:19:33 +0000

Een levenslied. Prachtig. Josse de Pauw vertelt een verhaal, zijn verhaal, of zingt hij z’n eigen requem. Als een oud stuk hout, drijvend op zee. Maalstroom, draaistroom, onderstroom, kolk. Zonder te willen kiezen. Zonder hoop, maar dat geloof ik niet. Er zitten twee godjes op een wolk. Ze zien een mens: ‘Kijk daar!’ ‘Waar?’ ‘Daar!’ ‘Waar dan?’ ‘Te laat, het is al weg.’ ‘Wat was het dan?’ ‘Dat is moeilijk uit te leggen.’
Een oude man. Een grote familie. Het is een wonder dat ze er allemaal nog zijn. Gebroken armen, bloedneuzen. Het is een wonder dat ze er allemaal nog zijn. Hij zingt, twee muzikanten, foto’s. Een groot stuk ijs smeltend in de zon. Dat is het mooiste wat er is. Een auto zonder remmen rijdt in een bergpas de bocht om. Zijn gebit op de tafel. Hij zou het liefst zijn neus erbij leggen. Een oor. En dan steeds meer. Langzaam weg. Ik heb gehuild.

Übung, Josse de Pauw, Victoria (12/03/2003)

Tue, 11 Mar 2003 19:05:47 +0000

Ik vind, in tegenstelling tot wat sommigen zeggen, het verhaal wel degelijk iets hebben. Het is een soort van drama in principe, en doordat de kinderstemmen (nu bij sommigen ietwat mannelijker) wordt dat geaccentueerd omdat zij dan het dramatische van de voorstelling over hen laten gaan. Het is volgens mij ook bedoeld om ons, volwassenen, ironisch te zijn want doordat die kinderen op scène nog geen ervaring hebben in het volwassen zijn maakt emotioneler voor ons. Een absolute aanrader, die ubung.
Ook hoe sommige scènes samenvloeien, zoals wanneer de jongen met de lang bruine haren Eric Clapton zingt (zeer goed overigens) speelt er zich nog heel wat af en de samenvloeiing is prachtig. RESPECT voor Josse daarvoor (leest u trouwens ook zijn boek, wat het beste is wat ik in jaren heb gelezen).
PS: let vooral op die jongen met rechtstaand blond haar, zijn mimiek, lichaamstaal en articulatie. Die jongen is een acteur in wording!

Übung, Josse de Pauw, Victoria (10/09/2001)

Mon, 17 Sep 2001 16:00:35 +0000

Wat is schrijnender?
Een dronken, huilende vrouw die tijdens een uit de hand gelopen feestje tot een paar hele nare inzichten komt, zoals daar zijn: de zin van haar leven.
Of een meisje van twaalf dat haar tot in de kleinste bewegingen precies nadoet, inclusief huilgeluiden.
Net als de Grote Oorlog is de videoprojectie een fantastisch knap uitgewerkte truuk. Deze voorstelling deed me echter ook echt wat. Dit is een prachtig stuk over hoe stom mensen kunnen zijn, maar ook hoe mooi ze kunnen zijn.
Een gewei voor de volwassen acteurs, twee voor de kinderen en nog een voor Josse de Pauw, maar dan voor zijn mooie tekst en nog een omdat hij mij een aantal beelden heeft getoond die me nog lang bij zullen blijven.

Übung, Victoria, Josse de Pauw (02/09/2001)

Simber — Sun, 09 Sep 2001 10:40:48 +0000

Heel veel mensen vinden het heel mooi (ook mensen wier mening ik hoog acht), maar ik zie het niet. Ik vindt het denk ik vooral een interessant tijdsbeeld over de volkomen fucked up relatie met kinderen in deze samenleving.

Übung, Josse de Pauw, Victoria (02/09/2001)

Vonneke — Wed, 05 Sep 2001 14:45:21 +0000

Het geheel bleef steken. Een goede film, een spannende tegenstelling met de kinderstemmen versus een niet verrassende, conceptuele uitvoering. Naar huis met deze patstelling en dat is nooit een lekker gevoel. Waar was de wrijving? De voorstelling aangepast sinds de première? Wel, niet ten goede.

Übung, Josse de Pauw, Victoria (02/09/2001)

Floortje — Tue, 04 Sep 2001 13:57:58 +0000

Doet me geen bal, die kinderen op het toneel. Ik kijk dan wel weer graag naar het filmpje met fijne grote mensen acteurs. Maar waar gaat dat dan over, het ene cliché over mensen mensen met geld na het andere. Och ja en uiteindelijk zijn we allemaal ongelukkig. Nou ik toevallig niet en ik ben ook voornemens heel rijk te worden. Speciale aandacht voor de stomme compositie. Kinderen zijn erg goed in lipsyncen, waarvoor gewei, maar waarom toch allemaal?