The New Electric Ballroom, Het Nationale Toneel (16/01/2010)

RiRo — Mon, 18 Jan 2010 19:48:54 +0000

‘Wat zou de Maagd Maria vinden van dit alles?’, vragen de zussen Clara en Brenda zich al veertig jaar lang elke dag af. Want na een avond in de New Electric Ballroom waarop ze als tieners hevig maar vergeefs verlangden geneukt te worden door rockzanger Roller Royle, spelen ze de gebeurtenissen die aanleiding waren voor hun sindsdien gekozen isolement nog steeds elke dag na, hun jongere zus Ada en de visser Patsy daarbij gevangen houdend in de herinnering aan dat verre verleden waarin ze, oude vrijsters nu, bijna seks hadden.

Geen idee wat de Maagd ervan vindt. Maar ík vind wat regisseur Suzanne Kennedy van dit stuk van Enda Walsh maakt ronduit meesterlijk. Een kunstwerk van grote schoonheid.

De beeldtaal in dat droeve maar prachtige decor waarin de handelingen steeds vanuit een soort tableaus vivants ontstaan en waarin de acteurs houdingen aannemen en zich bewegen alsof ze ter plekke voortkomen uit het penseel van de kunstenaar. De muzikaliteit waarbij de sprekende stemmen als verfijnde instrumenten nauwkeurig op elkaar zijn afgestemd, volledig dienstbaar aan de compositie, elk detail trefzeker neergezet. Wat een mooie voorstelling!

Vanavond was de allerlaatste avond. Dus ik realiseer me dat niemand eigenlijk nog wat heeft aan dat gejuich van mij.

Electronic City, Susanne Kennedy, Gasthuis (21/09/2007)

Sat, 22 Sep 2007 10:43:57 +0000

In de serie “WieWatWaar in moderne tijden” is dit een mooie editie. Ik moest er eerlijk gezegd even inkomen maar werd vervolgens gegrepen. Scherpe tekst van Falk Richter, maar bovenal bewondering voor de gedurfde, maar heldere regie van Kennedy (als dat de nieuwe artistieke lijn van het Nationale Toneel wordt kom ik zeker weer eens langs). Een extra gewei voor Cigdem Teke (wow) en een cherrytomaat (sorry) voor het wat onheldere einde.

Moose - Susanne Kennedy

The New Electric Ballroom, Het Nationale Toneel (16/01/2010)

Electronic City, Susanne Kennedy, Gasthuis (21/09/2007)