Moose - V&V Entertainment

Toon, De Musical, V&V Entertainment (09/04/2011)

Pinguin — Sun, 10 Apr 2011 18:30:21 +0000

Hoe zei Tony Onderwater het ook al weer? ‘Een musical betekent dat er iets uit de lucht komt, iets groots, voor mijn part een paard. En dat er iets uit de grond komt, iets geinigs, iets wat men niet verwacht. En dat alles verpakt in een flinterdun flut verhaaltje.’

Kennelijk heeft Alex Klaasen goed opgelet (of juist niet?) toen hij destijds meewerkte aan ‘Brigitte de Musical’, waar Tony Onderwater een rol was van Bert Klundert. Klaasen speelde toen een rijstkorrel, nu heeft hij de hoofdrol. En dat kan hij best, een typetje. Terwijl de rest zijn of haar best doet om te acteren, te zingen en te dansen, houdt Klaasen krampachtig vol om Toon aan ons te tonen.

Toon is een typetje, de rest is een rol. Misschien dat de acteurs daarom wel als zoutzakken op het toneel staan. Zonder enig enthousiasme soms zelfs met een verveelde blik staat de rest van de cast naast Alex Klaassen. Nog minder dan een rijstkorrel, want dat was nog origineel.

Waarom een musical over Toon? Zijn liedjes en conferences doe je geen eer aan door ze na te apen. Hoe knap soms de gelijkenis ook is, neemt niet weg dat het lijkt dat je naar een persiflage zit te kijken. De gelijkenis is er slechts omdat je de conferences door en door kent. Het flinterdunne flut verhaaltje eromheen, Toon’s prive leven, is er bij gesleept als opvulling tussen de ‘kijk eens hoe goed ik de alom bekende scènes kan nadoen’ scenes. De mooie teksten van Toon passen beter in een programma als ‘Een nieuwe jas’, ook al vond Toon dat zelf niet altijd geslaagd.

Dit alles neemt niet weg dat het oude, zeer oude, publiek een feest der herkenning kon vieren. Als er brand zou zijn uitgebroken, dan had meer dan de helft gestorven omdat ze niet op tijd konden opstaan. En de andere helft omdat ze niet langs de kreupelen der aarde konden passeren. Hoog rollatorgehalte dus. Het grijze publiek klapte overigens vrolijk mee met de carnavalshits, zong zachtjes mee met ‘24 rozen’ en vulde naar hartenlust de conferences aan. Aan de grijze horde was de voorstelling dus wel besteed. Ook al aapten ze het publiek na, voor zover men zich nog kon herinneren hoe dat destijds ging.

Voor de rest was het allemaal erg goedkoop. Het decor, de kostuums en de muzikanten. Dat de pianist met bladmuziek accordeon moest gaan spelen was gewoon een belediging. Het enige dat niet goedkoop was, was het entreekaartje. Daarom wel zeer terecht dat deze voorstelling elke keer een staande ovatie krijgt met een tsunami van de walm van incontinentieluiers.

Piaf de musical, V&V Entertainment (08/12/2008)

juanpearson — Mon, 29 Dec 2008 18:24:34 +0000

Na haar succes als Edith Piaf in 1999 is Liesbeth List op veler verzoek teruggekeerd als de Franse chansonniere. In een nieuwe bewerking van de musical spookt de oude Piaf (List) door de herinneringen van haar roerige jeugd in Parijs. Hoe ze is ontdekt, hoe haar carrière is ontstaan. Er is veel gebeurd in de jeugd van Edith maar er worden slechts schetsen van deze periode getoond. Dit wordt goed gemaakt door de oude Edith. Als een demente vrouw loopt ze steeds door het beeld en wij zien aan haar houding en blik wat zij werkelijk vindt van haar keuzes en levensloop. Wel zijn jong en oud groot gebekt. Een karaktertrekje van Edith dat onuitwisbaar is. Net als haar kenmerkende loop, wijdbeens en iets hobbelend. Af en toe heeft de oude Edith een solo binnen het ‘repertoire’ van de jonge Edith. Op momenten dat een herinnering haar echt raakt of zelfs tijdens de herinnering van een theatershow. Na de pauze zijn de rollen als het ware omgedraaid. De oude Edith ‘leeft’ en de jonge Edith komt in haar herinnering voor. Al zingend horen wij van beide Edith’s wat zij nou vinden. Hoe bepaalde keuzes hun leven hebben beïnvloed. In het tweede deel van de voorstelling zorgt dit voor enige verwarring. Kijkt de jonge Edith vooruit, kijkt de oude terug en zien we de jonge Edith alleen in haar herinneringen of is Edith door de drank en drugs mentaal aan het aftakelen? Vragen die onbeantwoord blijven maar als je achterover gaat zitten en ervan kunt genieten dat beide Edith’s in duet uitbarsten is het een vermakelijk avondje theater. Vooral de grofgebektheid van Edith wekt de verontwaardiging van het publiek. Als er een seksscene op onverhulde wijze getoond worden is er weinig reactie. Dit wekt mijn interesse, met wat voor een publiek heb ik hier te maken? Toch allemaal wel mensen uit Den Bosch en omgeving? Die zouden toch gewend moeten zijn aan het woord “kut”? Het decor is eenvoudig maar werkt zeer goed, de scènes en daarmee ook de settings wisselen snel. Een concertzaal bestaat uit rode doek met een microfoon ervoor. Een café heeft twee tafels en wat stoelen, het appartement van Piaf in Parijs is een chaise longue met een gedrapeerd gordijn en een tafeltje. De Parijze straten bestaan uit een backdrop, van achteren verlicht en door drie verschillende kaptafels komen we samen met Edith in drie verschillende kleedkamers. Kortom het werkt. Ik kom uit het theater met zowel vragen over de vorm als vragen over het publiek. Wel kan ik met zekerheid zeggen dat List schitterde, eveneens haar evenbeeld Daphne Flint als de jongere Edith. En het eenvoudige doch doordachte decor werkte goed voor een snelle afwisseling van de settings van het leven van Piaf. Ook de band, een Frans combo, maakte de voorstelling levend, accordeon en klarinet zijn beduidend aanwezig en worden ondersteund door de piano. Voor Piaf of List fans een must see, voor anderen: ook!

Annie, V&V EnterTainment (00/00/0000)

LinDs — Sat, 29 Apr 2006 13:51:20 +0000

De Musical Annie was echt heel mooi,
qua decor was het helemaal in orde!
Het boeit je meteen vanaf het begin, alleen wat wel heel zielig was, dat het meisje die Annie speelde (Esmee)
ziek werd op het podium. Ze begon te hoesten tijdens een liedje, maar heeft het wel proberen af te maken! Heel knap gedaan! Het publiek wist eerst niet eens dat het er niet bij hoorde. Maar later kwam er een inval Annie (Marieke)
die het overnam. Het was een geweldige show, met veel humor! Plezier voor jong & oud!

De Tante van Charlie, V&V Entertainment (15/11/2004)

Wed, 06 Jul 2005 10:23:16 +0000

Op papier biedt dit stuk (zoals de meeste kluchten)weinig reden tot lachen. Het vakmanschap en de timing van de hoofdrolspelers maken echter veel goed. Het eerste kwartier is razendsnel en amper te volgen, dit met de bedoeling zo vlug mogelijk tot de kern van de zaak te komen: het publiek laten lachen.

Tel uit je winst, V&V Entertainment (23/02/2003)

Simber — Tue, 25 Feb 2003 10:25:28 +0000

Ja, een klucht. Dat moet je toch ook eens gezien hebben. De klucht is eigenlijk een heel filosofisch genre. Lachen tegen de pure wanhoop op. Zo mooi werd het niet tijdens deze matinee, maar ik moest toch af en toe schateren. Plot dit keer niet met deuren, maar met naamsverwisselingen en twee koffertjes. Haha.