Moose - Lizzy Timmers

Brasilia, Lizzy Timmers, Huis a/d Werf (05/10/2005)

Thu, 13 Oct 2005 09:34:58 +0000

In de voorstelling neemt Lizzy Timmers de toeschouwer mee in het ontwerpproces van de stad Brasilia. Het gaat in dit geval om haar eigen ontstaan. Zij speelt namelijk de vleesgeworden utopie. Een leuk idee, maar de utopie blijft mij te vrolijk. Het verval van de stad komt naar mijn idee te weinig naar voren in wat je ziet. Het spel blijft huppelig en het lichaam jeugdig, terwijl uit de tekst blijkt dat er iets vreselijk verkeerd is gegaan met de stad en met de utopie. Jammer.

Brasilia, Huis a/d Werf, Lizzy Timmers (06/10/2005)

Floortje — Mon, 10 Oct 2005 09:38:09 +0000

Goed onderwerp, slechte voorstelling. Begint sympathiek maar eindigt in tenenkrommende ijdelheid.

Later Weiter, Lizzy Timmers (24/10/2003)

dodo — Sat, 25 Oct 2003 19:50:07 +0000

Later Weiter is een solo van Lizzy Timmers. Centraal staan de toekomstdromen van een ‘would be’ architect. En zowaar het lukt…
Alleen is dat ook echt zo? Is het nu zo dat wij rode sjaaltjes kopen bij de C&A omdat wij het terugzien in de Viva’s en folders? Zijn onze dromen misschien net zo gestuurd?
Goed Spel, knagende onrust & Food for Thought. Thx Lizzy

Jamila Hée, Lizzy Timmers (09/08/2003)

Sat, 09 Aug 2003 21:14:28 +0000

Terecht won Lizzy Timmers met Jamila een theaterprijs in de stad Oostende, tijdens het theater-aan-zee-festival. Op rolschaatsen voerde ze het publiek mee in de stad Rotterdam waar je je inderdaad best op wieltjes verplaatst om er veel van te kunnen genieten. Het stuk geeft te denken of de ruimte en de omgeving van een stad voor het individu dat er in dreigt verloren te lopen. Proficiat met je prijs.

Jamila Hee, Lizzy Timmers (20/12/2002)

actreutel — Sat, 28 Dec 2002 19:23:12 +0000

Lizzy Timmers heeft samen met regisseuse Floor Huygen een hybride solo gemaakt over zowel haar liefde als haar ongenoegen over de stad Rotterdam. Dit doet ze door op geweldig menselijke wijze haar jeugd vriendin Jamila Hee neer te zetten. daarbij maakt ze gebruik van teksten van de rotterdamse Cultuurfilosoof Henk Oosterling en Peter Handke. Voor mij schetste Lizzy via inventieve en simpele middelen in handeling en decor een beetje orde en troost in de chaotische actualiteit. Overigens zonder ergens moralistisch te worden. voor mij een beeldende menselijke persoonlijke vertelling over belangrijke zaken. komend jaar nog te zien in rotterdam zelf. Volgens mij krijgt de voorstelling daar in die stad nog een extra dimensie.