Moose - Kas & de Wolf

Mensch, durf te leven!, Kas & de Wolf, Jongewaard, Sylvia Kristel (26/09/1998)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:22:41 +0000

De tekst was niet op tijd af, dus was dit niet een echte try-out, maar een reading. Het gratis drankje maakte al het een en ander goed, maar vooral de enorm knappe tekst doet uitzien naar de uiteindelijke voorstelling. Het schijnt een soort vervolg te zijn op ‘De Jantjes’, maar dat blijkt vooral uit genadeloze manier waarop de Joop-produktie wordt afgezeken. O ja, de tekst van Sylvia Kristel is absoluut briljant.

Stand in, Kas & de Wolf (05/11/2003)

colson — Thu, 06 Nov 2003 08:37:22 +0000

“Stand in” is een soort ontnuchteringscursus van vermoeide, theatrale ambachtslieden voor jonge, idealistische podiumbestormers. Zoals altijd bij Kadewe met een flinke dosis grappige en/of snijdende zinnetjes. Hun oude vertrouwde typetjes zijn er ditmaal zelfs in duplo (Rutger Kroon deed een grootmeesterlijke Kas, trouwens). Maar twee uur blijkt te lang voor deze voorstelling, want minutenlang kijken naar niks boeit zelden. En zoveel incrowd grapjes sluit anderen buiten, zeker in een zaal met een overmaat aan theatercollega’s en -studenten. Kortom, niet behorend tot de vermoedelijke doelgroep is mijn ouwelullenconclusie: “Ons Soort Mensen” beviel me beter.

Ons soort mensen, Kas & De Wolf (15/10/2002)

Vonneke — Wed, 16 Oct 2002 14:54:04 +0000

Ze doen het keurig, Ton Kas en Willem De Wolf: hun typetjes neerzetten en naar een bulderlach toewerken. Vakmensen. Harrie en Leo zijn heel herkenbaar, niet alleen als je buurman, maar ook als je zelf. Een gewei voor het moment waarop ik dacht “shit zo praat ik ook”.
Maar was dit nou een komische voorstelling? Ja, het is een lange reeks van grappige anekdotes, maar zo saai! Gevaarloos. Misschien komt dat omdat ze hun personages niet serieus nemen. De knipoog zit er vanaf de eerste minuut in en maakt dat het nooit mis kan gaan. Niet met Ton en Willen, noch met Leo en Harrie. Ik zat de hele tijd te wachten op de achterkant van het verhaal. Op het moment waarop er iets zou gaan wringen, volgens mij krijgt ‘leuk’ dan pas betekenis. Verkeerde verwachting. Het was gewoon allemaal leuk. Leuk, leuk leuk. De zaal leek het ook leuk te vinden. Ik vond het saai.