Moose - Helmert Woudenberg

Waterman, Helmert Woudenberg (30/01/2009)

jp — Fri, 06 Feb 2009 11:26:03 +0000

Het wonderlijke en tragische levensverhaal van Hatty Waterman. Door Woudenberg in zijn bekende sobere stijl prachtig verteld. Hij trekt je langzaam de voorstelling in om je vervolgens niet meer los te laten. Adembenemend en meeslepend!

Waterman, Helmert Woudenberg (16/01/2009)

Witte — Mon, 19 Jan 2009 10:56:04 +0000

In deze solo speelt Woudenberg het verhaal van de jood Hatty Waterman, die door een bizarre samenloop van omstandigheden niet door de Duitsers wordt afgevoerd, maar onderduikt en de oorlog overleeft. De voorstelling bestaat eigenlijk uit drie delen. In het eerste deel maken we kennis met de familie Waterman, met de hoofdpersoon Hatty en de omstandigheden waarin zij leefden. Doordat Woudenberg hier soms nog erg naar de juiste toon lijkt te zoeken en de indruk geeft nog niet genoeg afstand te kunnen nemen van het verhaal, is dit niet het meest boeiende deel. Maar goed, daar is het een try-out voor, het een en ander moet nog indalen. In het tweede deel wordt het persoonlijke van het verhaal losgelaten en krijgen we een geschiedenisles te horen. Allerlei feiten uit de oorlog worden nog eens gememoreerd en iedereen die iets van die tijd weet zal weinig nieuws horen. Als geschiedenisleraar kan Woudenberg zo aan de slag, maar in deze voorstelling lijkt dit stukje een vreemde eend in de bijt. Na de pauze is het verhaal weer heel persoonlijk en wordt het verteld zoals alleen Woudenberg dat kan: meeslepend. Zelfs de taal is anders: zinnen worden vaak tot telegramlengte ingekort zodat de voorstelling een enorme vaart krijgt. Tot het ontroerende einde aan toe.

Far rockaway, Helmert Woudenberg, Studio 5 (09/05/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:21:39 +0000

Een sterk staaltje vertelkunst waarbij net afgestudeerde actrice Shanti Devi Uppal in haar eentje 3 generaties van een Indiase familie gestalte geeft en je in sneltreinvaart door een Indiase sprookjeswereld leidt.

Maarten en Nicolien, Marja Kok, Shireen Strooker, Helmert Woudenberg (07/09/2000)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:21:23 +0000

Ik kan me goed voorstellen dat er mensen zijn die vinden dat er in Nederland te weinig van dit soort theater gemaakt wordt: acteurs die echt kunnen acteren in een drama dat dicht bij de mensen ligt. Zeg maar. Voor een avond is het inderdaad heel prettig. Best ontroerend ook. Speciaal gewei voor Shireen Stroker die een kwijt flesje oogdruppels meer drama geeft dan het hele Theaterfestival bij elkaar.

fortuyn, helmert woudenberg (09/05/2007)

colson — Thu, 10 May 2007 06:54:50 +0000

Om even Jan Blokker (column van maandag 7 mei jl) te citeren: “Dat is precies waar Fortuyn ons mee heeft opgescheept: met de leegte van Balkenende I tot en met IV…”. Gelukkig gaat “Fortuyn” niet over het gedachtengoed. Maar over een merkwaardig man - narcistisch, energiek, rancuneus, kwetsbaar, hysterisch, slim, megalomaan en vooral aandoenlijk. Althans in deze meesterlijke versie van Helmert Woudenberg.

Pim Fortuyn was voor mij een angstaanjagend fenomeen. Dat wil zeggen als politicus. Maar Helmert Woudenberg laat een mens zien - een fascinerend mens. In hoeverre dat echt de man kenschetst is niet te beoordelen, wel dat we in het LAK theater een theatraal portret van niveau konden bewonderen.

De zonen van Jacob, Helmert Woudenberg (26/11/2004)

jp — Tue, 01 Mar 2005 17:09:00 +0000

Wederom een sterke monoloog van Helmert Woudenberg. Er wordt nogal wat zaad uitgestort en gebaard in deze bijbelse vertelling, over aartsvaders en oermoeders. Maar nergens wordt het langdradig. Woudenberg heeft de kwaliteit om een lang verhaal meeslepend te vertellen. Eén tomaat want “de zonen van jacob” is minder dan vorige voorstellingen als de hel’ of ‘jezus’.

de zonen van jacob, helmert woudenberg (13/01/2005)

colson — Fri, 14 Jan 2005 12:15:03 +0000

Een groot kaal podium met een stoel. En Helmert Woudenberg.
Dat is genoeg, dat is goed, héél goed. Grootmeesterlijk vertellen, dat kan-ie. Eerder als zoon over zijn vader. Nu over een aartsvader en zijn zonen (en dochter). Jammer dat het maar anderhalf uur duurde. Had ik maar zo’n innemende en verhalende grootvader gehad.

Jezus, Helmert Woudenberg (05/12/2002)

Fri, 06 Dec 2002 09:50:42 +0000

Prachtige sobere en rustige monoloog waarin niet alleen heel helder het verhaal van de bekendste der bekenden vertelt wordt, maar ook voelbaar wordt hoe het is om ene “God” in je te hebben en te moeten lijden aan het kruis met pinnen door je polsen en voeten. Heel knap.

Jezus, Helmert Woudenberg (15/11/2002)

jp — Mon, 25 Nov 2002 16:42:27 +0000

Na ‘De Hel’ en ‘de Hemel’ is dit de derde monoloog van Helmert Woudenberg die ik zag. Ook dit keer is het een voltreffer. Een indrukwekkend gespeeld levensverhaal van de “joodse sekteleider Jezus”. Prachtige tekst, en heel sterk spel. Woudenberg weet met minimale middelen maximaal te boeien.