Moose - Würz

Catanzaro, Bellevue Lunchtheater, Würz (11/09/1999)

Vanessa — Thu, 21 Aug 2008 15:22:09 +0000

Hadden ze het hele stuk maar in het Italiaans gebabbeld. Dat mafia-verhaal was toch volkomen oninteressant. Oh, oh, oh, wat wreed en gruwelijk allemaal. I don’t care, weet ik al; Godfathers gezien (en die andere 1000 films). De Italiaanse sfeer was niet onaardig; altijd leuk als je een drankje krijgt.

Catanzaro, Bellevue Lunchtheater, Würz (11/02/1999)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:22:09 +0000

Ik ben dol op olifarchische tekens en drank tussen de middag, maar de rest begreep ik niet zo. Ik vermoed een hoop ideeën die niet uit de verf komen.

Oom Vanja, Würz (08/09/2005)

Tue, 13 Sep 2005 08:31:54 +0000

Würz maakt al jaren leuke, geestige, vaak ontroerende, soms niet helemaal gelukte, maar altijd intrigerende voorstellingen. Oom Vanja vind ik de beste van de afgelopen jaren. De bewerking, de cast, de sfeer, de loomheid, maar vooral het tragische lachen om weer door te kunnen gaan maken van Oom Vanja een bijzondere voorstelling. Mijn ervaring is dan ook anders dan die van de vorige schrijver. De diepgang zat voor mij in ogenschijnlijk oppervlakkige gedragingen. Het is theater waar je waarschijnlijk een zekere welwillendheid voor nodig hebt, maar die wordt dan ook ruimschoots beloond. Met name dankzij het spel van Isabella Chapel en Jules Terlingen.

DIWHWYBMOP, Würz (17/02/2005)

Thu, 17 Feb 2005 22:17:12 +0000

Regisseur Jules Terlingen in een interview op de website van Würz: ‘De voorstelling Death Is What Happens While You’re Busy Making Other Plans is zo’n project dat bij de Appel niet zou kunnen. Misschien over een paar jaar, als het publiek daar een beetje gewend is geraakt aan andere voorstellingen dan ze daar nu krijgen te zien.’ Beste Jules, het valt te hopen dat dat achterlijke Appel-publiek NOOIT aan jouw shit hoeft te wennen. Een regisseur die een voorstelling durft te lanceren als DIWHWYBMOP heeft zich voor de heel de rest van zijn artistieke leven grandioos gediskwalificeerd. Exit Jules. Een verhaal (verhaal? een vergaarbak van allerlei traag, stompzinnig en afstotelijk gedoe over een deejay en zijn nachtelijke avonturen met jonge meisjes) waar NIETS boeiends of spannends aan is, een verschrikkelijk houterige acteur (Ivar van Urk), een… Ho! ieder woord eraan gewijd is een woord teveel. Zielig voor actrice Roos Drenth (die misschien best iets kan, maar hoe bezienswaardig is iemand die onhandig met een stapel matrassen heen en weer moet slepen en die verder alleen maar kletspraat mag uitslaan?). Gefeliciteerd, Jules, je hebt de Gouden Tomaat dik dik dik verdiend.