Moose - Malpertuis

3x Elvis Peeters, Malpertuis, De Bloedgroep (15/01/2000)

HL — Thu, 21 Aug 2008 15:22:18 +0000

3x Elvis Peeters op één avond, een bewonderenswaardig initiatief om een ‘eigen’ Vlaamse (toneel- en roman-) schrijver te introduceren. Een fan ben ik niet geworden, helaas. Wel erg scherpzinnig-geconstrueerde verhalen. Bovendien (of beter: om die reden) geen eenvoudige kost, zeker niet wanneer het eerste stuk èn het laatste (regie: respectievelijk Richard Murphet en Alexandra Koch) beide maximaal-beheerst geregisseerd en gespeeld worden in het vertrouwen dat vooral de tekst het werk zal doen. Dat lukt nog wel bij bij de eerste, bij de laatste niet meer. ‘Spa’ - eveneens geregisseerd door Koch - is gelukkig speels en af en toe zelfs hilarisch. Eindstand elanden - tomaten: 2 - 2.

Wachtend op Godot, Malpertuis (02/06/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:19:37 +0000

Tja. Mooie acteurs, goeie regie en een fraaie vormgeving. Dat wel. Maar die inhoud: God is dood, we hebben geen idee wat we hier doen en we durven er ook geen einde aan te maken. Het zijn ooit vast spectaculaire gedachten geweest, maar ik heb het gevoel dat we dit anno 2000 wel gehad hebben.

Wachtend op Godot, Malpertuis (10/05/2000)

LWR — Thu, 21 Aug 2008 15:19:37 +0000

De verlopen koppen van Bert André en Han Kerckhoffs lijken ervoor gemaakt Estragon en Vladimir te spelen, en het gaat ze dan ook erg goed af. Vooral Bert André is geweldig. Pozzo’s overacting doet daarentegen denken aan Jim Carrey in ‘The Mask’: in het begin nog wel grappig, daarna ergerlijk en plat. Maar gelukkig duurt zijn scène niet al te lang. De regie houdt het stuk mooi open, met voldoende ruimte voor interpretatie van de toeschouwer, indien gewenst.

iets over liefde, malpertuis (26/04/2005)

colson — Wed, 27 Apr 2005 08:55:58 +0000

Er zijn wellicht oorspronkelijker gedachten en diepzinniger teksten denkbaar dan die van “… iets over de liefde”. Maar de poëtische tover die de geamuseerde waarnemer vanuit het hiervoormaals ( een prachtvondst), de tobbende Anna en de schutterende ‘Ndrik ons voorzetten, was geweldig. Ze brachten meer dan “iets” over de cliché’s van de liefde over het voetlicht- ik was kortom anderhalf uur betoverd door Katelijne Verbeke, Peter de Graef en een engelachtige tele-Pepijn Caudron. Het smaakt naar meer.

Dood de ouden, folter hun jongen, Malpertuis (27/02/2003)

colson — Fri, 28 Feb 2003 12:19:18 +0000

David Harrower is een toneelschrijver wiens stukken ( eerder onder meer “Messen in hennen”) je te denken geven. Malpertuis is een toneelgroep die behalve je oog en oor, ook een beroep op je verstand doet (zoals eerder dit seizoen met “De Val”). De combinatie van beiden levert ook ditmaal weer een adembenemende voorstelling op. Dat komt bijvoorbeeld door het prachtbeeld van de aan kabels opgehangen versierde badkuip, met daarin de van continent naar continent vliegende rockster. Maar nog meer door de overtuigend gebrachte paradox van de onontkoombare eenzaamheid van elk van de zeven personages en hun gedoemde, niet aflatende drift de anderen ter leniging daarvan, te bereiken. Goed hoor.

De val, Malpertuis (27/11/2002)

colson — Thu, 28 Nov 2002 09:11:25 +0000

Bob de Moor en Wim van der Gijn hebben Willemsens verslag van een alcoholverslaving inventief bewerkt.En ze spelen het subtiel, muzikaal, rythmisch en ontroerend. Prachtig toneel - dus alweer kwaliteit van en door Malpertuis. Ik zie uit naar hun volgende productie ( = “Dood de ouden, folter hun jongen” van David Harrower, dat volgens de speellijst buiten Vlaanderen alleen op 27 februari in het Theater aan het Spui te zien is)

Taal zonder mij, Malpertuis (29/10/2002)

colson — Wed, 30 Oct 2002 08:06:59 +0000

Het boekje van Kristien Hemmerechts met overpeinzingen over haar ( toen) net overleden man, haarzelf en hun directe omgeving, is al prachtig. Tania van der Sanden maakt er op toneel een intieme, ontroerende, humoristische en poëtische monoloog van. Een avondje genieten, kortom.