Viewture, Dansgroep Amsterdam (30/10/2010)

Witte — Tue, 02 Nov 2010 08:23:39 +0000

Twee choreografiën. Als eerste Intermezzo van Giulia Mureddu, “een fysieke studie naar het verlangen contact te maken met de ander”. Een nogal vaak gebruikt etiket. De korte productie heeft erg weinig waaraan je de volgende dag nog eens denkt. Behalve dan misschien een opvallend expressief dansende Braziliaanse stagiar, Ricardo Rus Da-Silva.

Vervolgens Trip En Masse van het choreografencollectief White Horse. Een stuk over massa, hysterie, fanatisme., agressie. Een orgie van ritmisch, stampend geluid, geschreeuw en zwetende lichamen. De negen dansers bewegen zich vaak als een grommend, grauwend blok en hebben de monden bijna de hele voorstelling wijd open. Een ware uitputtingsslag. Niet alleen voor de dansers, maar ook voor het publiek. Als de groep enkele minuten voor het einde op de vloer is neergezegen en een danser zegt dat er voor ons nu de gelegenheid is om iets te zeggen, zwijgen we. Zo mooi, zo’n nog navibrerende stilte.

Fier!, Dansgroep Amsterdam (27/03/2009)

Witte — Sun, 29 Mar 2009 08:15:02 +0000

Het samengaan van de dansgroepen van de Châtel en Galili heeft een nieuwe groep opgeleverd: Dansgroep Amsterdam. “Fier!”, het eerste programma van de groep laat werk zien van vier choreografen. Van Monique Duurvoort “These Remaining Thoughts”. Tweederde van de vloer is verstopt achter een schutting. Met doorkijkgaten weliswaar, maar het grootste deel van wat de zes dansers daarachter doen is niet zichtbaar. Spannend misschien, maar zonde van het werk. De avond opent met “M is for Man” van Mark Baldwin. Erg feestelijk, heel energiek, maar het laat, ondanks de prachtige muziek van Louis Andriessen, een wat flauwe musicalachtige indruk na. Itzak Galili zet met “Sub” een explosie van kracht neer. Zeven mannen daveren, draaien en springen, als door een storm gedreven, op de toch al overdonderende muziek van Michael Gordon over het podium. Heel indrukwekkend. Van de Châtel is gekozen voor een oud stuk: “Lines”uit ‘79. Vijf in het wit geklede danseressen lopen binnen een door staande tl-lampen verlichte ruimte veertig minuten op de muziek van Philip Glass. Hun bewegingen zijn minimaal en herhalen zich telkens. Als halverwege het stuk de muziek stopt gaan de bewegingen door en hoor je alleen nog maar het telkens herhaalde geschuifel. Elke kleinste verandering in de bewegingen heeft direct een groot effect. De zaal is twintig minuten muisstil en dat werkt mee aan het gevoel van trance dat “Lines”oproept.

Moose - Dansgroep Amsterdam

Viewture, Dansgroep Amsterdam (30/10/2010)

Fier!, Dansgroep Amsterdam (27/03/2009)