Moose - Hollandia

Ifigineia in Aulis, Hollandia (14/05/1998)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:29 +0000

Na de volkomen mislukking van Julius Caesar door het Nationale Toneel, nu een werkelijk prachtige voorstelling in het Haagsche stadhuis. Geweldig gebruik van de monumentale ruimte. Betty Schuurman, winnares van de troostprijs op het vorige theaterfestival bewijst dat zij toch echt Jeroen Willems ver achter zich laat. Gaat dat zien.

Bloeddorst, Hollandia (05/02/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:03 +0000

Juich en jubel. Stuiterend kom ik de zaal uit. Jeroen Willems en Peter Paul Muller zijn een fantastisch duo. Venijn, slapstick en een groot assortiment groenten worden samengesmeed tot een spetterend geheel. Bravo.

Bloeddorst, Hollandia (28/04/2000)

Bram — Thu, 21 Aug 2008 15:22:03 +0000

Goed omdat het ijzersterk in elkaar zit, de verandering van onschuldig, kinderlijk, ver-van-mijn-bed geweld naar de pijnlijke realiteit van Srebrenica. Ook de chronologische lijn van de teksten is snugger gevonden. De dramaturgen en de acteurs krijgen hier de geweien. Een tomaat omdat de voorstelling body mist, teveel ‘spielerei’ zoals iemand na afloop zei.

Bloeddorst, Hollandia (27/08/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:22:03 +0000

Ik vond het beetje een zooitje, o.k. het gaat allemaal over het zelfde: iets met doodslag. Ze kunnen mooi zingen, maar dat suggereerd een soort contemplatie en diepgang die eigenlijk niet in zat. Een soort collage; leuk om te maken, om even naar te kijken voor een indruk en dan woeps in de prullebak.

Biotex, Hollandia (01/05/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:02 +0000

Met Biotex scoort Hollandia wederom. Ditmaal heeft journalist Lex Bohlmeijer een wel zeer breedsprakerige arbeider getroffen. Charl verkondigt treffende analyses zowel op micro niveau (‘je haalt die boekhouders uit hun dagelijkse sfeer hè, en daar kunnen zij niet tegen’), als op macro niveau (‘Die romeinen, die waren gochem, die creeërden vazalstaten, die konden dan hun eigen centen verdienen, zodat zij weer belasting konden betalen. Ziedaar de basis van de deelgemeenten en het kapitalistisch systeem: verdeel en heers’). Daar waar ‘Kingcorn’, het vorige arbeidersportret tot leven werd geroepen door de veelvuldig zwijgende Bert Luppes, is het nu de beurt aan Peter Paul Muller die met zijn glitterende grijze haar en ditto snor, Charl op grootse wijze mag eren.

Judith, Hollandia (18/06/2000)

AMW — Thu, 21 Aug 2008 15:21:57 +0000

Het eerste deel voor de pauze was puur exposé. Danseressen voegden weinig anders toe dan kleur in het witte papierbalen dekor. Dit uitzitten was het toch absoluut waard om het laatste half uur naar een prachtige monoloog te luisteren van Elsie de Brauw. De geluiden van Paul Koek waren nu ook ondersteunend in plaats van irritant. Bert Luppes bleef niet om aan te horen. Nooit geweten dat Fedja zo’n beer van een vent is. Twee blikken voor het exposé, drie geweien voor de handeling.

Judith, Hollandia (19/06/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:21:57 +0000

Kort samengevat door een lid van het publiek: het zag er kek uit, maar was ruksaai. Werkelijk mensen, moeten we nu echt anderhalf uur wachten om te vertellen dat er een vent is (Heli) die het niet zo heeft op een generaal, hem naar een stad stuurt die hij gaat aanvallen; oh ja en in die stad woont Judith. Ja, daar moet je anderhalf uur over doen. Wel een gewei voor de torso van Fedja, en de man in het oranje shirt, die na 3 kwartier opstond, de gehele tribune overliep en zo onsubtiel mogelijk voor het podium langsliep. Prijs voor de meest onsubtiele wegganger.

Vuile Dieve, Hollandia (16/12/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:21:32 +0000

Prachtige voorstelling. Zeer bijzonder gebruik van de kunst der vj’s en een intens gebruik van geluidsdecor, zoals het Hollandia betaamd. De twee verhaallijnen van de twee totaal verschillende vrouwen, Nel, een eenvoudige arbeidersvrouw, en Nina, eigenaresse van een internationale keten in natuurlijke schoonheidsproducten, leveren inhoudelijk prachtige contrasten en paralellen op. Dat Nina haar hele levensloop zingt als een grote diva, en Nel, briljant neergezet door Elsie de Brouw, de hare min of meer mompelend aan het publiek overbrengt, zorgt ervoor dat Nel een stuk menselijk en kleurrijker is dan Nina. Nina is in het begin soms irritant door de te grote -aan de hysterie grenzende- geladenheid die de zang aan sommige delen van haar verhaal geeft. Tegen het slot, als ware aria’s gezongen worden, maakt ze dit echter geheel goed. Bovendien gaan de twee toch gaan de twee verhaallijnen met elkaar concurreren, zijn ze hetzelfde, en toch zo verschillend, werkt de voorstelling bewerend, ontroerd ze, en geeft ze stof tot nadenken over hoe te leven. Dat maak ik niet vaak mee in het theater!

Vroeger, Hollandia (30/03/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:21:32 +0000

Frieda Pittoors en Jeroen Willems in gevecht om een mooi verstilde Jaqueline Blom. Drie acteerkanonnen tackelen de taalvirtuoos Pinter, dat kan niet anders dan prachtig toneel opleveren.

Vuile Dieve, Hollandia (25/11/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:21:32 +0000

Een reuze gewei voor de Hoogovens. Het is een waanzinnige plek. Gelukkig zat ik in de bus naar allemaal Hoogovens-personeel, dat mij veel interessants kon vertellen. Zo weet ik nu dat het echt spannende allemaal onder de grond zit, en al die fabrieken er boven maar peanuts zijn. Ze beschreven me de meest opwindende inferno’s… De voorstelling was dan weer niet zo spannend. Er is vast een hoop belangrijks bedoeld over vrouwen en mannen en de twintigste eeuw. Maar in het theater wil ik het wel graag zien en heb ik aan een beschrijving van het onderliggende door een medewerker niet genoeg.