Moose - René Eljon

Briefopbrengers, René Eljon, Maarten Wansink, Dick Hauser (13/09/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:22:07 +0000

Zo slecht als minirecensent DR vond ik het niet. Maar het was wel een behoorlijk slechte voorstelling. Veel herhalingen en gewoon een beetje te sloom. Draai het hele programma twee keer zo snel af, daar zou het lekker van opknappen denk ik. Wel een gewei voor de off-stage filmers, die erg herkenbaar waren.

Briefopbrengers, René Eljon, Maarten Wansink, Dick Hauser (13/09/2000)

Daphne — Thu, 21 Aug 2008 15:22:07 +0000

Het gebeurt niet vaak dat ik echt boos wordt om gepruts op toneel. Meestal voel ik op z’n minst nog respect voor de makers of neem ik genoegen met goede bedoelingen. Niet deze keer, ik ben in de pauze weggegaan (voor het eerst!), omdat ik geen enkele mogelijkheid zag eerder, doch redelijk onopvallend uit dat miniklotezaaltje (Betty Asfalt) te vertrekken. Waarom wilde ik hier ook al weer naar toe? Maarten Wansink, dan solliciteer je toch bij voorbaat naar platte grappen en grollen? Toch had ik ergens vertrouwen in de naam Hauser en vooral zin in een avondje gezelligheid. Kort samengevat: een vreselijk slechte tekst (geschreven door Eljon, die na afloop persoonlijk zou signeren, helaas was ik toen al weg) met platte grappen (‘waar de kanker heb je mijn aansteker nou weer gelaten’), en stomme inside jokes over regisseurs (waar alleen Lineke Rijxman om kon lachen). Spastische huppeltjes van Eljon en gepies van Wansink in een bierglas (‘ik moet zo nodig, oh, het kan niet in de gootsteen want daar was ik mijn vieze sokken in…’) ik overdrijf werkelijk niet. Het was vreselijk. Het had best leuk kunnen zijn, een stukje over twee derderangs acteurs die al jaren bij hetzelfde gezelschap dezelfde knechten spelen. Onderling gekonkel, problemen met de regisseur, mislukt in de liefde, genoeg ingrediënten voor een leuke komedie. Maar niets werd uitgewerkt, geen grap was subtiel. Als publiek wil je op z’n minst serieus worden genomen. Zoals ik al zei, ik word niet gauw boos. Maar nu wel. Mijn vriend wil nooit meer met me mee naar theater en ik heb een Betty Asfalt Complex.

Briefopbrengers, René Eljon, Maarten Wansink, Dick Hauser (18/10/2000)

Vonneke — Thu, 21 Aug 2008 15:22:06 +0000

Ik vond het gewoon een beetje niksig. Ik moest af en toe best wel lachen, leuke humor. Maar gespeeld voor de grote zaal, traag en uitgerekt. En dat terwijl we op de eerste rij zo dichtbij zaten dat het spuug nog over ons heen vloog. Iets minder oubollig uitvoeren en er blijft vast een leuke tekst over.

De Vaders, Artotal, René Eljon (09/12/1997)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:18:50 +0000

Wat gezellig en leuk en voor incrowd en ik snap het jeah, nog een keertje. Wat is dit voor kut theaterpubliek dat de zalen niet vol zitten! ik heb het lekker wel gezien en het was heel leuk!

De Vaders, Artotal, René Eljon (09/12/1997)

Miel — Thu, 21 Aug 2008 15:18:50 +0000

Twee keer gezien: een keer op de bühne en een keer in de zaal. Voor mij de leukste theaterbeleving van de afgelopen jaren.

Staatssecretaris sonate, René Eljon (06/09/2003)

Sun, 07 Sep 2003 21:43:30 +0000

Wat een gemiste kans dat dit niet in het randprogramma van Het Theaterfestival is opgenomen. Of dat dit niet in de Balie staat. Want Eljon staat ergens voor en heeft dat op een slimme en mooie manier verpakt in een hilarische solo. Dit is zeker geen gemakzuchtige satire op van de Ploeg, dit is een combinatie van conference, clownerie, een politiek statement en een bijna klassiek opgebouwde toneelmonoloog. Ook niet meer te zien, dus waar heb ik het nog over?

Staatssecretaris Sonate, René Eljon (16/04/2002)

sarah — Fri, 17 May 2002 18:15:28 +0000

Deze voorstelling verdient meer dan 10 opvoeringen. Muzikale, talige en fantasievolle monoloog die Eljon op zijn eigen lijf geschreven lijkt te hebben. Vooral het truckerslied ‘Hoever moet ik nog rije’ is ontroerend: flauw en diepzinnig tegelijk.

Staatssecretaris sonate, René Eljon (24/04/2002)

Floortje — Sat, 27 Apr 2002 09:22:19 +0000

Jesses, René wat flik je me nou. Stel je me leuke grappen en grollen over Rick in het vooruitschiet, krijg ik alleen maar een emmer café humor en freudiaans gezever over me heen. Stom hoor.