Moose - Huis a/d Amstel

King Arthur, Huis a/d Amstel, Maccus, Combattimento Consort, Holland Festival (05/06/1999)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:22:51 +0000

Af en toe een paar schitterende beelden, maar verder toch echt mislukt: de combinatie opera en theater wordt vlees noch vis en hoewel de voorstelling technisch zeer ingewikkeld is gaat er te veel mis voor een voorstelling die maar drie dagen speelt. Maar vooral is het erg erg saai. Heel jammer.

King Arthur, Huis a/d Amstel, Maccus, Combattimento Consort, Holland Festival (05/06/1999)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:22:50 +0000

Waarom deze opera? Waarom? Engelse boeren en de liefde. Hele stomme combinatie, meneer Purcell. Hoewel de Belangrijkste Brit van het Millenium er wel wat van bakken kon. Maar die maakte dan geen jeugtheater. Ik zit er erg mee in me maag, maar ik vind het echt niks. Gelukkig maar dat er alleen maar hele keurige grachtengordel-kinderen in de zaal zaten want wat voor soort acht-jarigen kunnen anders 3 uur lang naar Engelse boeren luisteren zonder dat het de Backstreet Boys zijn? Gewei voor de zangers, die het ook niet makkelijk hadden.

King Arthur, Huis a/d Amstel, Maccus, Combattimento Consort, Holland Festival (07/06/1999)

Vonneke — Thu, 21 Aug 2008 15:22:50 +0000

Mag je een voorstelling recenseren als je in de pauze wegloopt? Wat had ik het te doen met de kinderen, die niet konden ontglippen tijdens het speelkwartier van deze voorstelling vol pure saai- en fantasieloosheid. Jeugdtheater in Nederland is toch flitsend, snel en vol verbeeldingskracht? Of is het de stroop van de grote onpersoonlijke schouwburg? (Maar ja, Frank Groothof kan het daar dus wel) Of raakten de makers - die toch erg leuke voorstellingen op hun repertoire hebben staan - verlamd door de hete adem van het prestigieuze Holland Festival in hun nek? Om kort te gaan: het was een trieste avond.

Heksenjacht, Huis a/d Amstel (24/03/2002)

Wed, 27 Mar 2002 02:08:16 +0000

Een prachtig thema en eigenlijk zeer actueel… Hoe mensen veroordeeld worden doordat er wat over hen gezegd wordt.
Een hert voor de prachtige muzikale bijdrage van Mill. Maar de tomaten zijn voor de keuzes van de regie! Het afstandelijke spel raakt nagenoeg nooit. Het geloop/gedoe van de groep acteurs is dramaturgisch zeer goed te verklaren, maar werkt na de zoveelste keer echt op je zenuwen. De videobeelden waren zo duidelijk een verwijzing naar The Blair Witch Project en dat lag zooo voor de hand, dat dat te flauw voor woorden was! Microfoons waren eerder een belemmering dan een toevoeging. En het einde is echt een gemakkelijke oplossing! Jammer dat men niet op zoek is gegaan naar de echte intriges tussen de personages, in plaats van alles te verbloemen met kostuums, decor en videobeelden. En hoe mooi de nummers ook waren… het Engels was echt te afstandelijk. Het stuk duurde sowieso te lang, maar door deze tekortkomingen was het een foltering!