Moose - Muztheater

The Stones, Muztheater (30/03/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:19 +0000

Eindelijk een keer een jongerenvoorstelling van hoog niveau. Vol vaart en energie een voorstelling over een zwaar thema. Toch luchtig en dat is zeer knap voor een voorstellingen over twee jongens van 13 die een moord op hun geweten hebben. De tieners vonden het geweldig en dat zegt heel veel.

De kale zangeres, Muztheater (12/12/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:47 +0000

Erg aardige voorstelling. Geen absolute must, maar wel de moeite waard. Hier en daar wat gedateerd. Een gewei voor Theo Franz.

Co-starring, Muztheater (30/09/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:19:51 +0000

We zien Co Starring ontwaken op de eerste dag van zijn pubertijd. En dat valt niet mee. Hugo Konings speelt erg goed. Het Muztheater laat wederom zien dat je met eenvoud erg mooie jongerenvoorstellingen kan maken. En dat je daar dus geen bak herrie, video, bewegend licht en andere technische nonsens bij nodig hebt.

Wiseguys, Muztheater (26/08/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:19:40 +0000

Ik heb dus niks met die moderne engelse golf, niet op de film en niet op de planken. Ik vond de acteurs dan wel weer leuk en de zeer magere vormgeving effectief. Fijn dat iemand eens invalide zijn spéélt, in plaats van alleen maar in een rolstoel te gaan zitten.

Wiseguys, Muztheater (19/10/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:19:40 +0000

Kun je na Trainspotting nog wel een voorstelling maken over snuivende, slikkende, criminele, gewelddadige kansarme jongeren. Jawel. Wiseguys doet de herinnering aan Irvine Welsh niet helemaal vervagen, maar het stuk is in ieder geval veel beter dan de halfbakken toneelbewerking van de roman. En wat zijn die vier acteurs allemaal leuk. De voorstelling stuitert van de (chemische) energie en dat is erg prettig. Ja, gewoon erg prettig.

Wiseguys, Muztheater (26/08/2000)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:19:40 +0000

Stom Engels repertoire. Gelukkig liggen de stukken van Mark Ravenhill en Jez Butterworth (wie?!?) c.s. over een paar jaar op de mestvaalt van de theatergeschiedenis. Ik hoop tegen die tijd nog wel te horen van het MuzTheater, want de jongens deden het eg leuk.

Wiseguys, Muztheater (21/02/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:19:40 +0000

normaal hou ik niet zo van theater maar dit stuk was meer dan goed! het geeft je een goed beeld van achterstand jongeren uit engeland. de spelers zijn ontzettend goed,vooral michiel de jong doet het hem!! het maakte emoties bij me los en in het stuk zat ook lekkere humor! hardstikke goed!!!!

GIZMO, MUZtheater (01/12/2004)

Fri, 17 Dec 2004 19:25:29 +0000

De voorstelling duurde naar mijn mening te kort en het verhaal was te simpel en zou door een jong kind gemakkelijk begrepen kunnen worden. Er zat geen diepgang in het toneelstuk. Het acteren vond ik over het algemeen matig hoewel er soms wel wat te lachen viel voor het publiek. Het was een beetje een kinderlijke voorstelling die wel heel snel was en vol actie. Om met het goede af te sluiten: ik vond het heel goed dat er maar zes acteurs speelden die in totaal zeventien (!) rollen vervulden.

Smoor, Muztheater (25/02/2004)

Floortje — Thu, 26 Feb 2004 11:00:15 +0000

Ik vond het een zooitje. Man in lelijke jas maakt geluiden op drumdingen en speelt de moeder een politie agent en Daedalus (huh?), projecties, geluidseffecten en gegoochel (huh?). Verder geen sexuele spanning tussen de hoofdpersonages. Ik ken de film dat helpt niet met het oordeel, maar ik vraag me af wat je van de plot denkt als je het verhaal niet kent. In het making of voorfilmpje zeiden de makers, dat in een voorstelling met twee personages er niet zoveel gebeurt en dat het dan met een derde spannend wordt. Ik vraag het me af, in dit geval niet.

Truckstop, Muztheater (14/03/2002)

Anna — Fri, 15 Mar 2002 15:22:54 +0000

Een mooie nieuwe theatertekst bij het Muztheater, die je, ondanks dat al in de eerste 10 minuten het einde wordt verraden, steeds blijft boeien. De actrice die het enigszins spastische meisje Cathalijne speelt, maakt in haar eentje dat deze voorstelling de moeite waard is. Zij speelt haar rol erg knap: humoristisch, aangrijpend en realistisch tegelijkertijd. De moeder speelt een simpele, maar effectieve rol. Alleen de derde rol: vriendje Remco die door Cathalijne aanbeden en door de moeder gehaat wordt, komt maar niet uit de verf. Misschien ligt het aan het nep-plat-Amsterdams dat hij praat, misschien heeft hij de minst goede teksten (een beetje saaie monologen in de trant van ‘Mijn vader zei altijd: ‘jongen, als jij groot bent…’), misschien is hij gewoon niet zo’n goede acteur: ik weet het niet precies. Toch een erg goede voorstelling!