Moose - Toneelschuur Producties

Glengarry Glen Ross , Toneelgroep Amsterdam (08/10/2009)

alper — Wed, 28 Oct 2009 11:41:36 +0000

Leuk om een stuk dat ook in de grote zaal past in de (volle) kleine zaal te spelen. Daardoor wel een goede vibe, vaker doen! (Die grote zaal in Rotterdam mag je van mij weggooien.)

De dramaturg vertelde dat de taal voor toen aan de grove kant was. Nu kom je niet meer weg met minder dan een paar honderd keer ‘fuck’ in een uur waarheidsgetrouw drama. De vertaling naar het Nederlands bevatte wat aparte keuzes maar werkte wel. ‘Leads’ zijn in het Nederlands geen ‘Contacten’ maar gewoon ‘Leads’.

Dit zijn redelijk normale mannen/verkopers die vast zitten in een systeem met een maat die ze niet kunnen halen. Als je mensen ergens op afmeet, dan zullen ze die benchmark proberen te halen ten koste van al het andere. Dat gaat op in de situatie in het stuk, maar in meer of mindere mate in elke verkooporganisatie. Je krijgt alleen wat vage hints over het systeemfalen waar de hele crisis door komt en waar GGR op het laagste niveau een weergave van is. Het zou interessant zijn om daar een goed stuk over te zien.

Afgaande op YouTube-clips van de film is deze GGR een stuk fysieker dan de filmversie. Dat is wel lekker, anders wordt het waarschijnlijk wel erg statisch. Het weergeven van wat er achter de schermen gebeurt had van mij niet per se gehoeven. Ik weet niet of de afleiding door de vissekom opweegt tegen wat je daar ziet gebeuren.

Leuk stuk en toegankelijk zonder simpel of plat te worden. Geweien voor Huêt en Levi en aanrader ook voor mensen die normaal niet naar theater gaan.

A Streetcar named Desire, TA2 (17/09/2008)

Rob — Thu, 18 Sep 2008 00:00:24 +0000

oh, wat een fijne toneelavond. eindelijk weer eens gehuild! prachtig spel. pràchtig. die nominaties waren meer dan terecht. hyperrealisme in combinatie met actualiteit is dus gewoonweg mooi. met de neus erop; thetar zoals theater moet zijn! gaat dat zien!!!

Het Panorama van de Eeuw, Toneelschuur Producties (15/07/1999)

LWR — Thu, 21 Aug 2008 15:23:35 +0000

Rieks Swarte geeft zelf al aan in het krantje dat het een beetje vreemde combinatie is, een ‘gespeelde tentoonstelling’: half theater, half tentoonstelling. Het resultaat is dan ook vlees noch vis, waarbij het gebrek aan diepgang de grootste manco is. Alleen de paar fragmenten waar Rieks Swarte persoonlijk deel van uitmaakt zijn geslaagd: er wordt hier meer getoond dan alleen een ideetje, er wordt een laag aan toegevoegd. De rest van het ensemble acteert bijzonder slecht, het gebouw biedt geen enkele toegevoegde waarde (zo zie je hoe lokatietheater dus op zijn bek kan gaan), en het lachen om bepaalde fragmenten is meestal niet meer dan een glimlach der herkenning. Alleen Rieks krijgt een gewei, 3 blikken voor de slechte acteurs en het gebrek aan inhoud.

Om de macht, Toneelschuur Producties (23/01/2000)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:23:29 +0000

Hoewel de hoofdrolspelers het niet onaardig doen is het een rommelig stuk. En van de regie wordt je ook niet veel wijzer…

Krampen van een dyslecticus, Toneelschuur Producties (10/06/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:54 +0000

Een geweldige, volgens eigen zeggen, ‘eerste kramp’ voor dit nieuwe toneelgezelschap. Geen zwaar, pretentieus gezeur, maar vrolijk en fris theater. Als Muris zo door gaat dan neemt hij over een jaar of wat de plaats van Rieks Swarte over in Haarlem. Ben benieuwd naar de volgende ‘kramp’.

De Hollandsche Revue, Firma Rieks Swarte, Toneelschuur Producties (30/09/2000)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:22:28 +0000

Een zogenaamde Slechte voorstelling. Er is niet gekozen voor een èchte historische reconstructie, en ook niet voor een melige Rieks Swarte-show op basis van jaren ‘20-revues. Het blijft steken in een melig onderonsje en dat is jammer, want sommige scènes zijn best leuk en de liedjes van Louis Davids zijn prachtig.

De Hollandsche Revue, Firma Rieks Swarte, Toneelschuur Producties (06/10/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:28 +0000

Dat Rieks Swarte briljant en leuk theater maakt,wisten we al. Daarom was het geen verrassing dat deze productie zo enorm leuk was. Een avondje oud-Hollandsch vermaak van den boovenste plank voor den geheele familie. Een gewei voor alle opa’s en oma’s in de zaal, die alle liedjes mee konden zingen. Een gewei voor de dingen die Hans Thissen en Siem van Leeuwen met hun handen deden. Een gewei voor Ferdi Janssen als dienstmeid en zijn leuke liedjes. Een gewei voor het vlooientheater. En een gewei voor het geheel.
Eigenlijk moet deze voorstelling genomineerd worden voor Het Theaterfestival. Niets is zoo belangwekkend als het toonen van den eigen tooneelgeschiedenis.

Zoals de amoebe naar het licht staart, Toneelschuur Producties (26/11/1999)

Thu, 21 Aug 2008 15:21:06 +0000

Tja, de naam is op zich al bijna een geweitje waard. en het is altijd leuk om mensen creatief te horen fulmineren tegen de “hedendaagse werkelijkheid” (zo had ik er zelf nog nooit aan gedacht om mijn lichaamssappen in een pinautomaat te laten vloeien, of bij de kassa van de a.h. de bonuskaart te hanteren voor het doorsnijden van mijn polsen). een tweede geweitje voor guido kleene. goed, functioneel naakt wil ik het niet noemen, maar hij zat tenminste wel erg mooi met klei te spelen, en dan mag het wel weer. bovendien was hij een welkome afwisseling tegenover de rot hans man in ‘t veld; voor hans dus een blik tomaten. moet je ook maar niet zo overdreven je spel tonen. tenslotte nog een geweitje voor het decor en helaas een flink blik tomaten (liever een tros eigenlijk) voor het “vergroningen” van het stuk: wat doen het noorderplantsoen, de martinitoren en de klei van flokstra in deze voorstelling? het publiek vond het geweldig, maar ja. eigenlijk zou dat gewoon een eigen blik tomaten moeten krijgen.

Rotjoch, Toneelschuur Producties (07/09/1999)

Simber — Thu, 21 Aug 2008 15:17:44 +0000

Ik ben waarschijnlijk verpest door voorkennis. Het viel me allemaal nogal tegen en destemeer omdat ik het idee zo goed vond.

Rotjoch, Toneelschuur Producties (07/09/1999)

Vanessa — Thu, 21 Aug 2008 15:17:43 +0000

Hebben jullie ook het idee dat er een vieze zweetlucht door de zaal werd gespoten, of waren het toch gewoon de voeten van mijn buurman? Hoe het ook zij, het droeg goed bij aan de sfeer van de voorstelling. Bah, bah, bah wat werd ik er akelig van. Het moet toch vreselijk zijn geweest in Nederland anno 1950. Arme Gerardjan, niks Grease en Rock&Roll.
De acteur en het videoscherm moeten een geweitje delen. Het verhaal krijgt een blikje want dat ken ik al van al die vreselijke Nederlandse boeken en films.