Moose - Comp.Marius

Allen die Vallen/Schonen dag voor de paardenkoers!, Comp.Marius (12/09/2009)

alper — Tue, 15 Sep 2009 22:04:52 +0000

Comp. Marius speelt in Nederland en dat komt niet zo vaak voor, dus maar even erheen op het BIES! festival in Dordrecht (afgelegen maar knus!).

De proloog met de paardenkoers is een leuke inleiding voor de dubbelzinnige malligheid in de rest van het stuk. Leuke vondsten en truucs in de gang naar het station en het wachten op de trein en de koers. En zó fijn en lekker dik aangezet die Vlaamse taal en manieren.

Fijn locatietheater. Ik hoop dat ze snel weer terugkomen.

The Sunshine Boys, Comp.Marius (05/03/2009)

RiRo — Fri, 06 Mar 2009 09:39:35 +0000

Neil Simon’s komedie uit 1975 gaat over een gepensioneerd komisch duo dat nog één keer de doktersketch gaat opvoeren. Het Antwerpse gezelschap Comp.Marius speelt het zoals een amateurgezelschap in buurthuizen en parochiezaaltjes het zou hebben gedaan. Hilarisch bedoeld neem ik aan, maar ik moest er op geen enkel moment om lachen. Bijna niemand in de zaal moest er om lachen. Pruiken, malle kleren, grote plastic doktersinstrumenten. Alles bij elkaar echt te flauw voor woorden. Maar. Een doktersketch kan nou eenmaal niet zonder rondborstige verpleegster, dus liefhebbers van grote tetten op naar het Cultureel Centrum in Zuidhorn, het Dorpshuis Op Streek in Den Andel of ’t Marnehoes in Wehe-den Hoorn. Nee ik weet ook niet waar dat allemaal is, ik neem het gewoon over van de speellijst. Nou vooruit dan, een gewei voor die tetten.

Allen die Vallen/Schonen dag voor de paardenkoers!, Comp.Marius (18/06/2008)

RiRo — Mon, 23 Jun 2008 10:05:51 +0000

Weet een groep die het liefst in de open lucht speelt een stuk te kiezen dat gemaakt lijkt voor juni en een bewolkte hemel? Is dat stuk ook nog eens een tragikomedie met de nodige dubbelzinnigheden? Dan zou het wel eens een succes kunnen worden. Beckett schreef All That Fall (1957) niet om buiten te spelen maar voor de huiskamer. Comp.Marius maakt een halve eeuw later van dat hoorspel, in een nieuwe vertaling van Waas Gramser en Kris Van Trier, een buitenvoorstelling waarin bijna alles klopt. Een voorstelling waarin het spel naadloos aansluit bij de tekst vol seksuele connotaties en waarbij de omzetting van geluidseffecten naar visuele effecten uiterst inventief is. Met de muilezel, de trein, en de limousine als fraaie staaltjes huisvlijt. De ontmoetingen van het hoofdpersonage met een gepensioneerde bankdirecteur op een racefiets, het ritje in de limousine, en het kruip door sluip door op het station zijn schitterend. Het laatste deel, waarin het raadsel van het meisje en de dood centraal staat, is iets minder. Desondanks is deze voorstelling een van de festivalhoogtepunten van dit jaar.