Moose - Space

Holland Tsunami, Space (22/11/2008)

Witte — Sat, 22 Nov 2008 23:16:47 +0000

Nederland overstroomt. We moeten vluchten en Hongarije is bereid ons allemaal op te nemen. Wat vinden wij van de Hongaren, wat vinden de Hongaren van ons. Het materiaal in een notendop voor de voorstelling Holland Tsunami. Moet wat van te maken zijn, denk je. Had je gedacht, want de uitwerking mist alles wat theater zo de moeite waard maakt. Geen creativiteit, geen verbeelding, geen spanning, sporadisch humor, geen vonken, helemaal niks. Ellenlange teksten worden uit het keurig met gele stift gemarkeerde script simpelweg voorgelezen. Degene die dat doet, doet dat zo saai mogelijk en met een loodzwaar (hongaars?) accent, zodat het slechts met moeite te volgen is. Daar tussendoor slaapverwekkende filmpjes, hapjes en drankjes die rondgedeeld worden en een EO-achtige gitarist-zanger die je het liefst weer achter zijn postzegelverzameling zou willen zien. En net als je denkt: ik stap op, ze gaan maar verder zonder mij, blijkt de “voorstelling” afgelopen.

Dat was verreweg het mooiste moment van de avond.

Yellow brick road, Space (11/02/2000)

Thu, 21 Aug 2008 15:17:14 +0000

Mooie indringende voorstelling. Zo’n sterke combinatie van video en theater zie je helaas niet vaak op het toneel. De akteurs van Space spelen sterk en met lef. Dat idee met die auto op het toneel vond ik echt geweldig. Dit soort voorstellingen wil ik vaker zien!!!

The place where we belong, Space (29/09/2005)

Floortje — Thu, 13 Oct 2005 14:59:04 +0000

Belangwekkend onderwerp komt niet helemaal uit de verf. ‘Al die multimedialiteit, waar is dat nu voor nodig’, vraag ik me af als ik m’n koptelefoon weer eens afzet. Societeitsidee komt niet echt van de grond. Ik kreeg ook snel een hekel aan mijn mede publiekjes. O wat was het herkenbaar en natuurlijk was Petra een echte Nederlander die er helemaal bij hoorde. ‘t Was veel lachen om andere en weinig confrontatie. Ze zijn er niet helemaal uit gekomen. Nog een keer proberen dan maar.

Shapeshifters, Space (12/03/2004)

doorndoosje — Mon, 15 Mar 2004 11:02:03 +0000

In de Shapeshifters vraagt Space zich af in hoeverre wij man dan wel vrouw zijn, en vooral in hoeverre wij dit niet zijn. Twee gidsen nemen je mee door de krochten van hun seksuele identiteit waarbij ze de woorden intiem in je oren fluisteren. Dat werkt! Een prachtige vondst. Op videoschermen boven je hoofd worden beelden getoond van gangen en legen gebouwen, van ruimte en vliegtuigen. Van vliegen. Mooie associaties, die ook helpen bij de verbeelding van het verhaal. Lastig vond ik wel dat wat er werkelijk op de vloer gebeurt in dit geval sterk concurreerde met die beelden en het fluisteren in je oor, maar dat ze daarvoor te weinig toevoegde. Misschien hadden de acteurs niet zichtbaar moeten zijn. Of pas in een later stadium. Ook vond ik de voorstelling, een try-out!, nog wat onevenwichtig. Ik werd niet helemaal meegevoerd in de krochten. Jammer vond ik ook dat een van de gidsen een geboren hermafrodiet was, waardoor ik me niet goed met deze figuur kon identificeren. Ik vind het veel spannender als uitgaand van man/vrouw de grenzen opgezocht worden, zoals dat bij de andere gids gebeurd. Maar hoe dan ook, de voorstelling is absoluut de moeite waard. Dus ga kijken!

WORLDWIDEHEROSHOW, Space (29/05/2003)

DA — Thu, 29 May 2003 01:14:11 +0000

Dit was mooi, dit was warm en bovenal: dit is theater waar je blij uit komt. Hulde voor Space om het ‘s anders aan te pakken. Geen scheiding tussen publiek en performers en waar anders verlaat je met een medaille om de zaal?