Moose - M-Lab

The wild party, M-Lab (17/09/2008)

Gijski — Sun, 21 Sep 2008 08:57:27 +0000

Voor de liefhebber. Denk richting Chicago, Fosse. Lekkere muziek, goede dans en weinig acteerpogingen door een heel sterk ensemble. Het is nogal veel en hard soms in die kleine zaal van M-Lab, maar ik zie deze nog wel in de grote zalen terugkomen. Ara Halici houdt het prettig klein met een lekker R&B sound. Het laatste nummer voor de pauze van Alex Klaasen is huiveringwekkend. Tomaat voor we doen zwarte kleding met rode accenten.

De Gebroeders Leeuwenhart, M-Lab (02/01/2008)

Tue, 08 Jan 2008 22:05:49 +0000

In tegenstelling tot andere recencist ben ik heel enthousiast: het was een heel mooie voorstelling. Karakters beetje plat? ‘t Is ook maar 1,25 uur en d’r zijn veel liedjes. Bovendien is het ook niet alleen voor volwassenen bedoeld. Ik vond diverse scenes ontroerend en de band tussen de twee broers kwam heel overtuigend naar voren. Heb ook gelachen om de gebrouders Brouwer met het lied over de verrader. Om kort te gaan: we hebben genoten! Niet alleen de decors waren inventief en beeldend, de zang is erg goed. Applaus voor Thomas, Lottie en de anderen! Dit stuk moet snel in de theaters komen!

De Gebroeders Leeuwenhart, M-Lab (28/12/2007)

VeelHooi — Fri, 28 Dec 2007 01:45:30 +0000

De Gebroeders Leeuwenhart is de eerste muziektheater productie van Tjeerd Oosterhuis. Die is in het dagelijks leven producent van popmuziek. Koen van Dijk regisseerde. Helaas is het geen spetterende voorstelling geworden. De aankleding was inventief; met weinig middelen werd een wisselend decor neergezet. Maar echt tot leven wilde de voorstelling niet komen. Het bleef allemaal erg een-dimensionaal. Het acteren was matig, vooral van de, nog jonge, hoofdrolspelers die Jonathan en Kruimel Leeuwenhart speelden. Maar ook werden de scenes vooral gebruikt om verder te komen in het verhaal, en niet om dieper mee te leven met de personages, en daardoor betrokken te raken met hun levens en het thema van het verhaal. En dat thema is niet mis: Het verhaal gaat eigenlijk over een doodzieke, bedlegerige jongen, die door zijn broer wordt opgevrolijkt met mooie, stoere verhalen over een wereld waar je in terechtkomt na je sterven. Dan sterft door een ongeluk de oudere, gezonde broer eerst. Aan dat diepe, ontroerende gegeven doet de uitvoering geen recht. Ook de liedjes van Oosterhuis (tekst Jurrian van Dongen), blijven te plat, te ?poppy?, en zitten vol met effecten die je kent van een doorsnee Nederlandstalig commercieel nummer. Kindervoorstellingen van Theater Terra bereiken met minder uithalen in de liedjes een groter en oprechter effect bij het publiek. Slechts op een moment is er een nummer met dreiging en gelaagdheid. Dat is als Kruimel in de fantasiewereld aankomt en merkt dat ook hier niet alles koek en ei is. Hij vraagt naar de veroorzaker van het onheil, en dan komt het prachtige lied ?Tengil?, over de zwarte heerser van het Bramendal.