Moose - Ann van den Broek

Ohm, Ann van den Broek (05/10/2010)

Witte — Thu, 07 Oct 2010 07:53:45 +0000

Drie dansers, herhaaldelijk vallend, worstelend met weerstand, reeksen van korte, repetitieve bewegingen. Een stampend, bijna machinaal klinkend geluidsdecor. De borende blikken van Cecilia Moisio.

Ook in deze choreografie van Ann Van den Broek (mijn zwartste tot nu toe, zegt ze er zelf over) is de sfeer van verlatenheid en eenzaamheid volop aanwezig. Slechts één moment rust er een hand op een schouder, een heel klein lichtpuntje in een zeer indrukwekkende, maar sombere voorstelling.

We Solo Men, Ann van den Broek (01/03/2010)

Witte — Tue, 02 Mar 2010 08:59:50 +0000

Het begin is prachtig: op een witte vloer onder een oerwoud van microfoons komen zes dansers met vertraagde bewegingen op. Als het bandapplaus en -gejuich aanzwelt is het een boysband die het publiek groet en zichtbaar geniet van de uitzinnige toeschouwers. Stampend ritmische muziek begeleidt de steeds agressievere dans. Gebaren, bewegingen, die zich blijven herhalen, worden heftiger.

Als er dan een verstild deel komt is mijn belangstelling snel verdwenen. De onmogelijkheid tot communiceren… het zal wel. De heel vaak herhaalde gebarentaal…tja. Het geschreeuw in microfoons….ach. Knap gedaan allemaal, maar niet meer heel interessant.

Co(te)lette, Ann van den Broek (10/12/2007)

Witte — Tue, 11 Dec 2007 10:20:32 +0000

Drie vrouwen, op handen en knieën, de achtersten naar het publiek. Een ritmisch bewegen dat allengs groter en heftiger wordt. De opmaat naar een maalstroom van confronterende en weinig opwekkende beelden.
Handen die lokkend wenken, slaan later de huid rood; een van de vrouwen wordt uitgekleed en er wordt als een stuk vlees mee gesleept en gegooid; een ander staat lang naakt te schudden alsof ze midden in een hevig afkickproces zit.
Er wordt gevallen, geslagen, mechanisch gelachen, gehijgd, geschreeuwd. Mechanisch klinkt soms ook de elektronische muziek. Het licht beweegt zich tussen rood en kaal grijs.
De danseressen leveren een intens fysieke prestatie en gaan daardoor, volgens mij, stuiterend van de adrenaline de vloer af. Ik ga leeg en lichtelijk gedeprimeerd naar huis.