Xtra Xtra Large, Dance Works Rotterdam (14/04/2009)

Witte — Thu, 16 Apr 2009 07:55:39 +0000

Tenenkrommend. Zo is het eerste deel van deze voorstelling, waarin een van de beste danseressen van deze groep (zonde! zonde!), voorzien van pruik, zonnebril, kauwgom, bandrecorder en microfoon een toneelstukje opvoert, het best te beschrijven. Tenenkrommend, omdat je op de meeste middelbare school avonden interessantere dingen te zien krijgt dan in dit werkje van Bruno Listopad.

Het tweede deel, buiten de zaal, is dan een verademing, vandaar dat ene gewei. Een duet voor twee mannen van Erik Kaiel, waarbij de ene danser de grond niet raakt, maar als het ware gekleefd blijft aan de ander. Pure acrobatiek.

Terug in de zaal blijken er aanmerkelijke gaten in het publiek te zijn gevallen: velen houden het na die eerste solo kennelijk voor gezien. Het stuk dat we dan te zien krijgen (choreografie Sjoerd Vreugdenhil) is een verzameling beelden waar met de beste wil van de wereld geen chocola van te maken is. Er zijn twee garnalen(!), een verre nazaat van Fellini, een meisje dat alleen maar fluisteren kan, een man die buitengewoon irritant een hond tracht te spelen, een meneer in een erg warme trui, een meisje dat met een “doei”wordt weggestuurd en meer van dergelijke ongein.

Volgens artistiek leider Ton Simons hoort deze voorstelling bij de fase “to grow up in public” voor de choreografen, maar veel dans heb ik er niet in kunnen ontdekken. Natuurlijk mag je af en toe best een stuk voor je publiek uit lopen, maar je moet, denk ik, wel zichtbaar blijven.

The Organ Dances, Dance Works Rotterdam (21/10/2007)

Witte — Mon, 22 Oct 2007 11:14:28 +0000

Na het succes van “Mind and Matter”komt Dance Works Rotterdam opnieuw met een voorstelling waarin kerkorgel en moderne dans verenigd zijn.
Zat ik toen op het puntje van m’n stoel, genietend van een indrukwekkende, homogene performance, nu was dat niet het geval.
Hoe komt dat? Toen was er alleen de originele orgelmuziek van Bach, nu enkele stukken van dezelfde componist die niet voor orgel zijn geschreven, maar bewerkt daarvoor. Voorts bewerkingen van Milhaud, Mozart en een improvisatie van de organist.
De vorm van deze voorstelling maakte het in “Mind and Matter” al moeilijk om mooie spanningsbogen te maken, maar daar lukte het door één soort muziek te gebruiken en geen verkleedpartijen tussen de verschillende delen te doen.
Nu kreeg je een verbrokkeld programma voorgeschoteld waarin het maar niet wilde lukken met (wat mij betreft althans) de vonk tussen uitvoerenden en publiek. Voeg daarbij de, met name in het begin, afstandelijke, formele choreografie van Ton Simons, en je zat meer naar een kunstje te kijken dan dat je gepakt werd.
Pas na enige tijd leek er meer warmte van de voorstelling uit te gaan. Tijdens het laatste deel, een bewerking van een serenade van Mozart, sloeg de vonk definitief over, vooral omdat toen heel duidelijk was dat alle dansers er heel veel plezier in hadden.

Moose - Dance Works Rotterdam

Xtra Xtra Large, Dance Works Rotterdam (14/04/2009)

The Organ Dances, Dance Works Rotterdam (21/10/2007)