Moose - Theater Antigone

feydeau, theater antigone (25/03/2008)

colson — Wed, 26 Mar 2008 10:42:40 +0000

Eerder zagen we heel mooie voorstellingen van Antigone. Dit keer ging het mis.

“Feydeau” is een poging om van boulevardtoneel een straffe komedie te maken - begrijp ik van Bart Meuleman. Dat is in zoverre gelukt dat dijenkletsers en klappende deuren ontbreken. En de pinkanterieën hebben een andere vorm gekregen.

Maar verder?

Mij deed het denken aan een poging om Tatra auto’s bij de tijd te brengen door van drie oude wagens één nieuwe te maken en die dan wat te pimpen. Resultaat: niet retro,niet modern en niet veilig op de weg.

Met respect voor de poging en de spelers, nee, Feydeau is het niet (meer).

geliefd monster, theater antigone (19/10/2005)

colson — Thu, 20 Oct 2005 09:48:30 +0000

Een twee uur durend sollicitatiegesprek. Maar meer nog een verbale aanvals- én verdedigingsoorlog met kerende kansen. Tegelijk óók de afrekening door bijna gesmoorde zonen, met hun verpletterende moeders.
Onverwachte wendingen, bizarre vondsten, subtiele humor, schrijnende observaties en dat alles afwisselend vervreemdend en innemend gebracht.
Hoewel niet meer dan vijftig inwoners uit het werelddorp Amsterdam in de Rode Zaal van de Brakke Grond aanwezig waren (vandaar de tomaat), zagen wij twee leermomenten:
- laten we snel op zoek gaan naar (vertaald) werk van javier tomeo
- en laten we gauw “antigone” bij onze favorieten zetten.

Caligula, Theater Antigone (29/04/2005)

Sat, 30 Apr 2005 19:56:01 +0000

Michael Jackson of Pim Fortuyn, allebei niet helemaal goed bij hun hoofd, maar ze wekken wel deernis. Dat doet ook Caligula, de jonge Romeinse keizer, die het verlies van zijn geliefde en zus Drusilla niet te boven komt. Voor hem heeft alles zijn waarde verloren. Senaat en burgerij doen er lacherig over: hij trekt wel bij. Alleen jeugdvriend Scipio ziet de ernst van de situatie in. Drie jaar later heerst er een schrikbewind. Men werkt doodsbang mee of probeert afstand te bewaren en de toestand te beredeneren. Maar niemand kan aan Caligula’s willekeur ontkomen. Alleen Scipio gaat een gesprek aan. Vindt hij dan nergens troost? Bijvoorbeeld in de natuur? Caligula wil alleen nog de maan bezitten, hij is zelf de wrede god geworden die hem zo te pakken nam door zijn geliefde weg te nemen. Scipio concludeert dat zijn vriend moet sterven.
Wat een voorstelling! Tweeeneenhalf uur grappige, boeiende en beklemmende scenes. Het decor, een vier etages tellende senaat met koffiekopjes, colbertjes, stoffige dossiers en wetsboeken, maakt direct indruk. Het spel, de regie, elke beweging, gelaatsuitdrukking, ooohh! Natuurlijk staat of valt dit stuk van Albert Camus met de invulling van de titelrol. Die bezit van het eerste tot en met het laatste moment een intense overtuigingskracht.

Moordende woorden, Theater Antigone, ZT Hollandia (07/02/2003)

Sat, 08 Feb 2003 13:43:33 +0000

Voor schrijfster en actrices een gewei. Een aanklacht tegen de media die ‘gewoon’ hun werk doen. Mooi gespeeld. Ik heb genoten.

Moordende woorden, ZT Hollandia, Theater Antigone (17/01/2003)

Floortje — Tue, 21 Jan 2003 10:39:53 +0000

Het stuk heeft een aantal leuke plotwisselingen. Er spreekt veel woede uit en ik ben goed aan het denken gezet over stereotype misdadigers en slachtofffers. Het is wel allemaal wat ruw en weinig elegant en het idee van een talkshow is niet enorm orgineel, maar het werkt wel. Beide vrouwen spelen goed, leuke details in getut met waterbekertjes. ‘k Had graag gezien dat de voorstelling nog verder ging, what happens next…?