Moose - De Nederlandse Opera

Peter Grimes, De Nederlandse Opera (01/12/2000)

AMW — Thu, 21 Aug 2008 15:23:37 +0000

Spannend met je ogen dicht luisteren naar muziek, balancerend op het randje van vals, eng en niet mooi, daarbij soms heel iel of zelfs helemaal afwezig. Alle ruimte voor de dramatische maar beheerste stemmen van vooral Peter Grimes (Kim Begley). En dat het niet goed afloopt hoor je rillend aankomen. Minimalistisch geënsceneerd, met donkere golven en gammele bootjes. Het voltallige koor van DNO zorgde in sobere kleding, als vissers en dorpelingen, af en toe voor de opvulling van het toneelbeeld. Hinderlijk om te merken dat mijn lichaam en geest niet zijn ingesteld op een langer durend deel na de pauze, wat is dat toch, beroepsdeformatie?

Tristan und Isolde, De Nederlandse Opera (01/02/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:23:25 +0000

In 1987 was ‘Tristan en Isolde’ de eerste opera die ik ooit zag en ik vond hem verschrikkelijk. Nu 14 jaar en ongeveer 40 opera’s verder vond ik hem geweldig. Er is haast geen handeling, maar wat een muziek, wat een stemmen, wat een orkest. Het was voor het eerst dat ik bij een opera niet in slaap viel. En dat bij een duur van 5 uur!

Król Roger, De Nederlandse Opera (15/10/2000)

lvds — Thu, 21 Aug 2008 15:22:54 +0000

De goochelaar en zijn charmante assistentes, Ronald Jan Heijn’s Oibibio, de Baghwan; deze innerlijke strijd van koning Roger. Gebruikelijk magere verhaal dat ten grondslag ligt aan een libretto vertelt ons deze keer over de verschijning van een herder in het land van Krol die bevolking, de koningin incluis, het hoofd op hol brengt met zijn dionynisische verlossing.
Wat voor doorwrocht cultuur- en muziekhistorische verantwoording ons de Odeon en het programmaboekje ook bieden, het ruikt in deze vormgeving naar New Age.Wie verwacht in het beloofde orgiastische hoogtepunt, waarin de verlosser het volk in opperste staat van vervoering brengt , het koor elkaar met de tanden te zien ontkleden komt bedrogen uit. Deze als zeer erotisch te interpreteren scène ontaardt in een koddige lingerieparade. Ook de onbegrijpelijke slotscène waarin de hoofdrolspeler met grafstenen gaat slepen alvorens zich toch maar van het leven te beroven, slaat de planken van DNO volledig mis. Ga erheen. De muziek, de zangprestaties staan buiten kijf, maar neem een blinddoek mee.

Káta Kabanová, De Nederlandse Opera (08/05/2000)

Vonneke — Thu, 21 Aug 2008 15:22:48 +0000

Madame Bovary zingt. De opera kan met deze thema-vrouwen beter uit de voeten dan theatergroepen. Maar ja, opera hoeft ook niet steeds iets nieuws te verzinnen op een oud thema. Alweer een mooi decor, dat kunnen ze goed. En zingen natuurlijk. De muziek van Janácek is wel erg filmisch. Tja, deze opera is toch vooral meer van hetzelfde.

Káta Kabanová, De Nederlandse Opera (13/05/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:22:48 +0000

Kraakheldere dramaturgie trekt totaal niet de aandacht zodat je in alle aandacht uit kan gaan naar geweldige muziek Janácek. Chilcott rules en Hellekant is zeer sympathiek. Toch een tomaat voor het Muziektheater dat z’n machinerieën eens moet smeren.

L'Incoronazione di Poppea, De Nederlandse Opera (22/04/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:22:34 +0000

Oh, wat mooi! Het was een lange zit (4 uur en een kwartier), maar dat was het helemaal waard. Het toneelbeeld was schitterend, de muziek af en toe bloedstollend mooi en dit alles gold ook voor de zang. Een tractatie zo op een mooi lente-zondagmiddag!

Capriccio, De Nederlandse Opera (24/09/2000)

Floortje — Thu, 21 Aug 2008 15:22:08 +0000

Enkele maanden gelden zag ik de cast en dacht ik wauw: Charlotte Margiono, Olaf Bär en Hans Sotin; toppie joppie. Nu ben ik daar van bekomen. Margiono zei af, Bär viel tegen en Sotin was niet bij stem. Daar missen ze in Bayreuth dus niks aan. Het decor was erg eentonig. Ik had veel grappen en grollen verwacht, maar het werd nogal saai. Matinee-publiek helpt daar natuurlijk ook niet bij. Gewei voor Denoke die een leuke flirterige gravin was.

Il Barbiere di Siviglia, De Nederlandse Opera (30/10/2000)

lvds — Thu, 21 Aug 2008 15:21:59 +0000

Lang niet zo sterk als de eveneens door Dario Fo geensceneerde L’Italiana in Algeri. Nu biedt deze in drie maanden in elkaar gestampte opera ook aanmerkelijk minder aanknopingspunten voor Fo’s vaak zeer geestige politieke persiflages op de Italiaanse samenleving. Het komt allemaal gevaarlijk dicht tegen de kitscherige vormgeving van een ‘serieuze’ opvatting van het genre uit de vroeger tijden aan te zitten. Het toch niet geringe toneel van het Muziektheater oogt voortdurend benauwd en vol en er wordt door het koor weer heel veel zinloos heen en weer gelopen. De muziek kabbelt na Figaro, Figaro nog zo’n twee uur voort zonder al te veel hoogtepunten.
Er wordt daarentegen goed gezongen en zo waar goed geacteerd. Praticò en De Cándia resp. Dottore Bartolo en Figaro stelen de show. En er valt nog genoeg te lachen. Wie de Barbier nog niet op zijn of haar lijstje had, doet er goed aan deze versie te gaan zien.

Jevgeni Onjegin, De Nederlandse Opera (31/03/2001)

Thu, 21 Aug 2008 15:21:55 +0000

Ik heb iets met duelleren. Ik weet niet precies wat, maar deze vorm van je-gelijk-halen, heeft iets. Ofschoon de bariton Albert Schagidullin zich groot hield en perfect ingetogen zong, werd hij wel volledig overklast door zijn Tatjana, sopraan Elena Prokina. Schieten kan hij echter als de beste. Apropos, de chaisse-longue kon wat mij betreft iets langer. En de slotaccoorden van Peter Iljitsch nooit lang genoeg.

Elektra, De Nederlandse Opera (01/05/2000)

Vonneke — Thu, 21 Aug 2008 15:21:34 +0000

Dit is nog eens totaaltheater. Muziek, tekst, decor het gaat allemaal en alleen maar over Elektra. En dan niet over Elektra als metafoor voor welke vrouw dan ook, maar gewoon over Elektra. Wat een mooie opera. Strauss en Hofmannsthal hebben het wel begrepen. De Nederlandse Opera trouwens ook. Extra geweien voor Eva-Maria Bundschuh, die Elektra zingt en voor het decor: een besmeurde wenteltrap waar Appia trots op zou zijn.