Moose - Wunderbaum

Detroit dealers, Wunderbaum (06/10/2012)

eswé — Sat, 13 Oct 2012 16:13:01 +0000

Zaterdagavond half acht, lichtjes op de fiets, een uur de tijd om de autoshowroom op het bedrijventerrein ver buiten de stad te bereiken waar Wunderbaum een tribune neer mocht zetten en voor een auto of twee speelplek had gekregen. Een plek voor de band en eentje voor Walter Bart om zijn verhaal te vertellen; Maartje Remmers liep achtereenvolgens verleidelijk, verwoestend en hoopvol in de lengterichting naar voren. De in Detroit gevonden nicht van Walter, minder theatraal geschoold maar meer thuis in de autowereld, volgde dezelfde route. Minder aantrekkelijk dan Maartje, levendiger en gepassioneerder dan Walter.
Na een kwartier (de fietstocht) passeerden we de gele brug en gingen voor de rode doos rechtsaf naar industrieterrein Lage Weide. Donkere lege rechte wegen met hier en daar een auto, vast van iemand die na het vrijdagavondbier niet zelfstandig naar huis mocht rijden. Geen gezellige omgeving voor de zaterdagavond. Het industrieterrein gaat over in de kronkelwijk Maarssenbroek, wel voor fietsers ingericht, sfeervoller ook, met een Chinees en een partycentrum, maar we moesten de A2 nog zien over te steken, wat we achteraf gezien direct bij de rode doos hadden moeten doen. Vol tempo door. De omweg ging de snelweg over en via polderland en een recreatieplas bereikten we de nieuwere nieuwbouw van Leidse Rijn, sfeervoller ook, en bovendien vlakbij de showroom, waar wel weer een omweg voor nodig was zodat we precies om aanvangstijd half negen het enige aanwijsbord voor de voorstelling zagen, aan de achterkant van de bereidwillige Peugeot-dealer.
Op een enkeling na was de rest van het publiek met de auto gekomen (door Walter Bart telkens nadrukkelijk ooto genoemd). Na afloop toonden velen zich ook geïnteresseerd in de tentoongestelde nieuwe Peugeots en lieten zich onder het genot van een drankje voorlichten door de eerstehandsautoverkopers. Wie weet hield de dealer er nog wat aan over. Net zoals Walter Bart aan zijn speurtocht naar opa´s verleden in Detroit een rappende, autominnende nicht overhield. En wij een avondlijke ontdekkingsreis naar Utrecht-noordwest.

Het Spookhuis der Geschiedenis, Wunderbaum (22/08/2012)

RiRo — Fri, 24 Aug 2012 06:00:59 +0000

Een volle, boeiende, maar wat te trage voorstelling. Over het tekortschieten van theater als maatschappelijk relevante kunstvorm. Met Walter Bart als megalomane theatermaker Loet Loets, en Maartje Remmers en Matijs Jansen als zijn acterende kinderen. Een bariton en een sopraan, begeleid door twee elektronisch versterkte cello’s, leggen met live uitgevoerde muziek de link met opera. (De voorstelling werd geproduceerd in het kader van de Operadagen Rotterdam.)

Het begint met leuke tirades tegen muziektheater en ervaringstheater (‘machteloos gefluister van meestal Vlaamse actricetjes’). Dan gaat het in acht staties door de recente geschiedenis. Met mooie vondsten als een tot met olie besmeurde zwaan omgetoverde journaliste (Milieurampen), een brandend slagveld in een Hotel Modern persiflage (War on Terror) en een met tomatenketchup overgoten stervende drie-eenheid Fortuin, Van Gogh, Van Nazareth (Populisme).

Bijna alles in de voorstelling is steeds net over the top: het acteren, de enscenering, de extravagante kostuums (van Lotte Goos). De tekst van Gerardjan Rijnders, geïnspireerd door De Theatermaker van Thomas Bernard, is lekker pretentieus, ook over the top dus. Het zwaaien met dat boek van Peter Sloterdijk natuurlijk ook. Maar dat kan allemaal. Dat past allemaal perfect bij het onderwerp en bij de opzet van deze voorstelling.

Maar bij zo’n over the top opzet had ik ook een over the top tempo verwacht. En daar wringt het een beetje. De gespeelde scènes zorgen weliswaar voor versnelling, maar de zang (bewerkte fragmenten uit opera’s van Wagner) haalt dat tempo er steeds weer uit. Het netto resultaat is een net iets te trage voorstelling. Waarbij tussen spel en zang, en tussen versnelling en vertraging, ook niet de juiste balans, niet het optimale ritme, is gevonden.

Songs at the end of the world, Wunderbaum (24/05/2011)

alper — Sat, 28 May 2011 22:49:34 +0000

De eerste keer Wunderbaum en dan meteen al een van de leukste dingen die ik pas gezien heb.

De acteurs zijn goed al ligt het er hier en daar wel wat dik bovenop en is de lichtkrant erg bijdehand. Maar heel erg storen doet dat allemaal niet.

Waar het in deze voorstelling om gaat is de muziek die leuk is. Zo leuk dat zitten in een theaterstoel een beetje een straf wordt. De liedjes blijven komen en er zitten meerdere muziek-theatrale hoogtepunten in. Ik heb geen idee wie van het toneel en wie van de band is en dat is denk ik ook een pluspunt.

Natives, Wunderbaum (18/09/2010)

eswé — Sun, 19 Sep 2010 20:27:30 +0000

Per aftandse bus worden we vervoerd van de schouwburg die verbouwd wordt naar een sloopflat in een achterstandswijk. Daar gaan we op een overdekte tribune zitten, met een deken over ons heen tegen de kou. De spelers wandelen de sloopflat in ten teken dat de voorstelling gaat beginnen.
Overduidelijk theater. Geen kwestie van aapjes kijken, behalve wanneer een buurvrouw die nog niet wegverhuisd is even op haar balkonnetje komt staan.
Gelukkig, toch nog wat ongemakkelijkheid.
De plaatjes zijn erg mooi, met het wisselend kunstlicht uit de kamers tegen de donkere achtergrond van buurt en avond. De scènes zijn ook boeiend, sommige althans, maar veel verhaal of samenhang valt er niet te ontdekken. Ook niet echt toen ik achteraf de folder las. Misschien zit er teveel van onze aandacht bij de omstandigheden ter plekke, en komen we niet toe aan de verbeelding van de effecten van de crisis, laat staan aan de vraag of de crisis wel echt bestaat. De sloopflat, die bestaat. Nog even. En daar is best wat moois te zien.

Rail Gourmet, Wunderbaum (02/04/2010)

RiRo — Sun, 11 Apr 2010 13:25:22 +0000

Het eerste deel van Rail Gourmet is een van de hoogtepunten van dit seizoen. Een ontzettend goed acterende Wine Dierickx legt samen met muzikant Jens Boutterly laag op laag op laag in een in briefvorm verteld verhaal van Annelies Verbeke. De tekst van Verbeke is sterk, maar Dierickx en Boutterly voegen er door hun spel zoveel extra’s aan toe (de muzikant niet alleen met muziek maar ook met handelingen) dat ik toch denk dat het vooral de verdienste van Wunderbaum is dat ik hier zo van onder de indruk ben.

In het tweede deel, het gesprek tussen Robert en Rebecca, houdt muzikant Boutterly zich afzijdig. Dat is een behoorlijke stijlbreuk. De tekst van Verbeke is in dit deel ook nogal traditioneel en voorspelbaar (relatieproblemen van een echtpaar) en die wordt door Maartje Remmers en Walter Bart dan ook nog eens traditioneel gespeeld. De tekst van Verbeke moet het nu vooral op eigen kracht doen. En zo goed blijkt die dan toch niet te zijn.

Het derde en laatste deel vind ik weer wel geslaagd. De muzikant doet (gelukkig) weer zijn duit in het zakje, en ook enscenering en spel voegen weer het nodige toe aan tekst.

Alleen al vanwege dat eerste deel was een bezoek aan deze voorstelling absoluut de moeite waard.

rail gourmet, Wunderbaum (02/04/2010)

colson — Fri, 02 Apr 2010 13:03:47 +0000

Wow. Wát een tekst. Wat een geweldig drieluik van Annelies Verbeke.

En wow, wat een aankleding. Een prachtplek (locatie Werktheater) uitziend op de stad, goed gebruik video en keiharde muziek ( misschien ietsiepietsie te keihard).

Vooral wow vanwege het spetterend spel. Eerst een overrompelende Gaby van Wine Dierickx. Ze schrijft, zegt, prachtige sprankelende fictieve brieven. Zij en muzikant Jens Bouttery produceren een ongeevenaard duet.

Zij bereikt journalist Robert misschien niet. Maar ik ben intussen verliefd op haar.

Dan een gevecht om het behoud van een modern huwelijk. Een ogenschijnlijk bitchy maar kwetsbare Europarlementariër Rebecca- die het vlees snijdt op zondag- en het object van Gaby’s passie, journalist-huisman Robert. Walter Bart en Maartje leveren een schrijnend, ontroerend en volstrekt overtuigend gevecht.

En tenslotte een prachtige, tedere dialoog tussen Rebecca en een machinist. Dat eindigt met een (video) beeld van een moment van geluk.

Alles komt langs. Geluk, zo leerde ik van machinist Matijs Jansen kun je zoeken op de top, maar je kunt het leven ook aanvaarden als een kuil waar je zo nu en dan over de rand mag kijken..

Wat mij betreft de beste voorstelling die ik dit seizoem zag.

PS: Laten we die Denen goed in de gaten houden.

Tien Geboden, Wunderbaum (12/09/2009)

java — Sun, 13 Sep 2009 23:07:38 +0000

Had er van tevoren een beetje tegenop gezien. Houd niet van alles wat Johan Simons doet en dan nu voor veel geld op de eerste rij zitten bij een marathon. Is dat wel slim?

Ja, dat was erg slim. God, wat een prachtige voorstelling! Waarom? Al sla je me dood. De akteurs, de inhoud, de vormgeving, het ontroerende, het krankzinnige, de akteurs. Alles.

Iedereen was goed, al blijf ik een grote voorkeur hebben voor de Vlamingen. Heerlijk om weer zoveel van Els Dottermans te zien en Wine Dierickx is prachtig en ik ben verliefd op Oscar van Rompay en Frank Focketyn imponeert me met zijn concentratie.

Zeer mooie, indrukwekkende voorstelling.

Tien Geboden, Wunderbaum (31/03/2009)

colson — Wed, 01 Apr 2009 07:39:26 +0000

Verdeeld over twee avonden zagen we bijna vijf uur “Tien geboden”. Naar de oorspronkelijk studie van Kieslowski over de tegenstrijdigheid, ambiguiteit en dilemma’s van de dagelijkse pogingen om te leven in waarheid.

‘t Is een prachtige voorstelling door Johan Simons geworden. Nog steeds bloedserieus, maar prettig licht, vaak humoristisch, tenslotte zelfs met slapstickmomenten ( niet het sterkste deel trouwens).

Kortom, twee avonden met toneel dat ergens over ging, dat er prachtig uitzag en waarin bijna permanent bewezen werd dat Wunderbaum, NTG én Simons en gewelsige combinatie zijn.

Tien Geboden, Wunderbaum (01/03/2009)

Sebastiaan — Mon, 02 Mar 2009 20:53:14 +0000

Wat een perfecte voorstelling. Iedereen komt aan zijn trekken: Drama, komedie, seks, liefde, ethiek en dan kan ik nog wel even verder gaan. Ook al was het de marathon, je verveelt je geen enkel moment doordat je steeds weer in een nieuw verhaal wordt geslingerd. Ook heel knap dat alle verhalen zeer gelijkwaardig zijn, er springt er niet echt eentje uit slechter is dan de rest. De acteurs zijn aan elkaar gewaagd en brengen elkaar naar grote hoogte. Knap geschreven verhaal, ook al wordt er vertelt en gespeeld, de wisseling van de 2 vormen is perfect (mede dankzij de acteurs). Ook prachtig gebruik gemaakt van muziek. Dit is gewoon een perfecte voorstelling die pefectie voorbijstreeft.

Kamp Jezus, Wunderbaum (30/09/2008)

bananashake — Wed, 01 Oct 2008 08:27:38 +0000

Ik vond het echt een geweldige voorstelling. bij de eerste scene (een dialoog tussen een mens en de dood) dacht ik :”mijn god waar ben ik nu terecht gekomen?” maar toen de het decor van de eerste scene omhoog ging en de witte schermen, de videoprojectors, de gebedsbankjes en de band tevoorschijn kwam wist ik dat ik goed zayt. het mooie aan het stuk vond ik dat de spelers heel dicht bij zichzelf waren. de liedjes waren geweldig bedacht, en ik vond de scene waarin een van de acteurs in opstand komt tegen het passiespel van het kruizigen van jezus (een naakte vrouw aan het kruis) heel mooi. ook het liedje waarin een meisje geile praat tegen god roept vond ik ook echt geweldig, vooral de schaamte die ze daarna had. ik vond alleen de scene van de twee naakte mensen nergens opslaan, het leek vooral bedoelt van: we willen naakt op het podium laten we daar een scene omheen maken. voor de rest nog een keer: ge-wel-dig!