Trilogie van het weerzien, De Tijd / Het Toneelhuis (09/10/2004)

Mattiethijs — Tue, 19 Oct 2004 12:40:20 +0000

Onvoorbereid = tomatenregen

Zoals collegaMooser Yuri al schreef moet je deze voorstelling pas gaan bekijken na een grondige voorbereiding. Maar ik vraag me af of je met die dossierkennis wel van dit stuk kan genieten: 2 uur lang gezwets voor de pauze, 1 uur na de pauze. Ga er maar aan zitten. Daarnaast wordt er door verschillende acteurs erg slecht geacteerd (een beetje heen en weer lopen op het podium en af en toe een tirade houden over weetikveelwat)… Maar in de zaal zaten er toch een aantal mensen die het allemaal wel leuk vonden. Vast en zeker vrienden van Bortho Strauss.

Toch nog een Moose: die is voor de buurman uit Flodder 1 (“Oh buurman, wat doet u nu”) die zich met zijn rol als suppoost schaart tot de groten der aarde.

Trilogie van het Weerzien, De Tijd / Het Toneelhuis (07/10/2004)

Yuri — Tue, 12 Oct 2004 20:16:15 +0000

Geïnteresseerd in deze voorstelling? Bereid je voor! Als je een conventioneel drama verwacht met pakkende verhaallijn, heldere opbouw en afronding, herkenbare protagonist en verzameling antagonisten, weet dan bij deze dat Botho Strauss andere plannen heeft. Een onvoorbereide bijwoning van ‘Trilogie’ heeft als risico dat je een lange, saaie avond tegemoet gaat.

Daarom een korte introductie. Als in de jaren 60 en 70 de roep om politiek en maatschappelijk geëngageerd toneel klinkt, wendt Strauss zijn hoofd minachtend weg. Nonsens vindt hij dit, een leeg ideaal, symptoom van de elitaire oppervlakkigheid die zich van de kapitalistische mens heeft meester gemaakt. Strauss gaat tegen de gevestigde kunstminnende orde in, en schroomt niet hiertoe een stuk te schrijven dat tegen alle regels van het vermaak ingaat. Als publiek zijn we simpelweg getuige van korte en langere ontmoetingen tussen de verschillende personages, aan de vooravond van de opening van een kunsttentoonstelling. Strauss heeft weinig sympathie voor zijn eigen personages. Oppervlakkigheid, overspel, gedeelde mislukking en schone schijn, zijn de lijntjes waardoor de personages ter nauwernood met elkaar verbonden blijven.

Toch heeft de liefde een plek in dit stuk, zij het verborgen in een verzuchtende monoloog van theaterdirecteur Moritz. Als hij spreekt, fixeren rondom hem de rest van de personages tot ze zelf een schildering vormen. Daar staan niet langer levende mensen, maar oppervlakkige schetsen van mensen. Althans, als wij door de ogen van deze elitaire kunstminners zélf kijken.

Let op de mooie mise-en-scène; schilderingen! Het spel van enkele acteurs is daarentegen wisselvallig.

Moose - De Tijd / Het Toneelhuis

Trilogie van het weerzien, De Tijd / Het Toneelhuis (09/10/2004)

Trilogie van het Weerzien, De Tijd / Het Toneelhuis (07/10/2004)