Minirecensies van Estragon

Als Gekken, Laura van Dolron (09/04/2009)

Estragon — Fri, 10 Apr 2009 11:53:16 +0200

Gister weer heerlijk in mijn hoofd laten fucken door Laura van Dolron, elke keer toch weer verrassend. Eerbetoon aan acteren, aan theatermaken, aan echtheid en oprechtheid. En ook nog met een boodschap. Heerlijk. Veel dank.

De Koopman van Venetië, De Theatercompagnie (23/12/2008)

Estragon — Mon, 29 Dec 2008 17:18:03 +0100

Bloody f**king hell wat een draak! En wat een schok! Om op zo'n manier, zo slap zo'n mooie historie af te sluiten. Een tomaat voor Loes Havekort die geen degelijke Shakespeareclaus uit haar mond lijkt te krijgen -of moet die tomaat dan naar Theu B omdat hij haar niet zover heeft kunnen krijgen? Theu Boermans, de man die erom bekénd staat een briljante tekstregie te voeren! Een tomaat voor de inspiratieloze in vulling van het door Shakespeare wel wat lastige einde van het stuk, maar dan juist verwacht ik van zo'n groot regisseur een groots einde! Een tomaat voor de overall slappe wijze waarop het Compagnietheater hiermee afscheid lijkt te nemen, en vooruit, een (half) gewei voor Bokma die het stuk toch omhoogtilt als hij voor het eerst opkomt. Al moet gezegd dat hij uiteindelijk ook meegaat in de vermoerassisering van dit stuk. Jammer...

Een Soort Hades, Toneelschool AHK (26/06/2000)

Estragon — Thu, 21 Aug 2008 17:23:17 +0200

Een gewei voor het bij vlagen fantastische spel van de acteurs en voor de rust en schoonheid van het deel voor de pauze en een tomatenblikje voor de rommelige regie van na de pauze en de te lange duur van de voorstelling.

De Kersenbijter, De Federatie (10/03/2000)

Estragon — Thu, 21 Aug 2008 17:22:49 +0200

De afscheidsvoorstelling van de Federatie, tevens de eerste die ik van hen gezien heb. Hoewel een try-out toch goed genoeg om een gefundeerde mening over te geven. De tekst zit zowiezo goed in elkaar, een gewei daarvoor. Geschreven als een klucht in de beste traditie van John Lantink, maar door het grappige psychologische kijkje achter de schermen van de handelingen van de personages toch net iets anders. Het is duidelijk dat het een try-out is, vooral in het begin moeten de acteurs duidelijk op gang komen. Een blikje tomaten daarvoor. Streng doch rechtvaardig. Wel weer een gewei voor de regie. Rob Ligthert heeft een goede cast bij elkaar gezocht. De typetjes in de voorstelling zijn overherkenbaar maar door kleding, uiterlijk en uitstraling toch weer net even anders dan je ze verwacht. Nog een weekje of twee goed inspelen en het tomatenblikje kan weg en er kunnen misschien zelfs wel twee geweien bij!

Black Box, Hummelinck Stuurman (06/10/1999)

Estragon — Thu, 21 Aug 2008 17:22:02 +0200

Een heel groot blik tomaten voor het feit dat nog niemand over deze voorstelling een recensie heeft geschreven. Konden jullie er de juiste woorden niet voor vinden? Ok, toegegeven, het is een zwaar onderwerp, beladen en moeilijk, het decor is van JJ Lamers en Paul Binnerts heeft de regie gevoerd, maar al bij de allereerste try-out hebben de acteurs het stuk geheel en al over genomen. Gijs Scholten van Asschat, Nelleke Zitman, Fred van der Hilst, Waldemar Torenstra, Sabri-Saad el Hamus en Reinier Bulder staan op het toneel met elkaar te spelen alsof ze hun hele leven niks anders hebben gedaan, Gijs en Nelleke zitten heerlijk op elkaar te kiften en Sabri heeft me bijna bekeerd. Als ik een vrouw was was ik ook voor Waldemar gevallen, Fred mag mijn opa zijn en Reinier heeft nog wel het stoerste verhaal van allemaal. Drie weken voor de première ging Peter Blok, die zijn rol oorspronkelijk zou spelen, door zijn rug. Toevallig was Reinier op het kantoor van Hummelinck Stuurman een kast in elkaar aan het timmeren als timmerman. Of hij de rol van Peter Blok kon overnemen, om vervolgens Gijs zowat van het podium te spelen. Maar dat is dan ook weer de grote verdienste van Scholten van Asschat, hij laat zich van het podium spelen, blijft aan de rand van het podium rustig toekijken en als Fred in opperste emotie per ongeluk door een decorstuk heenvalt schieten de acteurs net zo hard al wij voyeurs in de lach. Samen genieten van een knap stukje toneel. Nu zit ik wel op zo’n vijf geweien toch? KIJKEN!!

India Song, Het Zuidelijk Toneel (10/06/1999)

Estragon — Thu, 21 Aug 2008 17:19:13 +0200

Een dag voordat bekend wordt gemaakt dat Wonderboy van Hove Toneelgroep Amsterdam overneemt van Rijnders, krijgen we alvast een voorproefje te zien van wat ons het komende kunstenplan in de Stadsschouwburg te wachten staat. De voorstelling op zich is een geweldige ervaring. Zoals de stem bij aanvang al aankondigt, ik ‘kom los van de dagelijkse ruimte waarin ik mij bevind’. Van alle kanten word ik bestookt met beeld, geluid, geur en emotie, hoe emotieloos de acteurs ook pretenderen te spelen. In het begin, bij de theatrale teksten van Duras dacht ik nog: oh shit weer theater over theater, maar nee, als ik naar buiten loop baal ik ervan dat ik niet nog twee uur heb mogen genieten van het spektakel van van Hove en Versweyveld. Is dit het dan, Holland Festival? Graag en meer!

Tantalus, De Appel (10/01/2004)

Estragon — Sat, 10 Jan 2004 23:50:40 +0100

Tja wat zal ik er van zeggen. Een gewei en een eland. Je moet wat. Dat ie lang was deerde niet, het onderwerp is intigrerend, het spel was bij vlagen echt goed en de ervaring is an sich al mooi om mee te maken. Maar, om er echt een spektakel van te maken -en bij zo’n project verwacht ik niks anders- is wel wat meer nodig; een sprankel, een schittering, bevlogenheid, het zit er allemaal wel in, maar ook weer net niet. Ik heb mij zeker niet verveeld, lekker gegeten en een leuke vrije zaterdag doorgebracht. Maar een echte happening, nee dat was het niet. De t-shirts met op de achterkant “ik heb de Tantalus gezien” waren dan ook niet aan mij besteed….

L'Hafa, Les Glandeurs (18/11/2003)

Estragon — Wed, 19 Nov 2003 08:49:08 +0100

Een groep mannen zit in een café aan de Marokaanse kust met uitzicht op Spanje en mijmert over de ongekende mogelijkheden die ‘schone vrouwe’ aan de overkant te bieden heeft. Schitterend simpele voorstelling waarin in subtiele en sprankelende woorden en beelden de relatie tussen Afrika en Europa getoond wordt.
“In Europa zijn er geen problemen, in Europa zijn er oplossingen”

Niks dan Rottigheid, Van Roozendaal, Fosko & Miss Bee (03/08/2003)

Estragon — Tue, 05 Aug 2003 13:54:36 +0200

Een ideale combinatie: de cynische melancholiek van van Roozendaal, de energie en scherpte van Bob Fosko en de swing en satire van Miss Bee; fantasisch en graag meer daarvan. Tevens bevat deze show het beste politieke statement dat ik in lange tijd in ons politiek zo roerige landje heb mogen horen:
EIGEN ROTTIGHEID EERST waarvoor niks dan hulde!