Minirecensies van DA

Branden, Rotheater (01/02/2010)

DA — Thu, 04 Feb 2010 00:05:52 +0100

Briljante voorstelling, veel te terughoudend gerecenseerd in VK en NRC (lees Schaap bij de GPD en de Telegraaf voor jubelkritieken). Met dit veelkleurige, sterke stuk van Wajdi Mouawad en de cast laat Alize Zandwijk zien dat ze echt bij de top hoort qua regie. De voorstelling kent zijn rustmomenten en vreemde accenten, maar uiteindelijk werkt alles mee om je een uniek - mede door Griekse tragedies ingekleurd - beeld van de verwoesting die oorlog heet te geven. Fania Sorel is schitterend als meisje, jonge vrouw en oude vrouw. Maar ook Yayha Gaier, Bright Omansa Richards, Goele Derick, Nasrdin Dchar, ach eigenlijk iedereen is prachtig. Je blijft na afloop achter met een brok in je keel (ik tenminste) en het gevoel dat theater eindelijk weer ergens over gaat en ergens voor staat. Als het theaterfestival dit niet selecteert eet ik mijn grijze wollen muts op.

Het laatste vuur, Rotheater (30/03/2009)

DA — Wed, 01 Apr 2009 14:30:49 +0200

Indrukwekkende voorstelling die onder je huid gaat zitten, van de interessantste Duitse toneelschrijfster van het moment: Dea Loher. De thematiek (doodgereden kind) is zwaar, maar de acteurs houden het stuk in de lucht, met voor mij als uitblinkers willy Thomas en, vooral, Rogier Philipoom, als de getergde Rabe die zijn vingers afvijlt tot op de kootjes.

I hate you more, Yahya Gaier & Susan Gritzman (21/03/2009)

DA — Sun, 22 Mar 2009 11:21:44 +0100

Hier had meer in gezeten. het gegeven (god in gele coltrui zet twee aartsvijanden - een Jood en een Moslima bij elkaar) is prikkelend, de twee performers zijn sterk en totaal aan elkaar gewaagd en decor en techniek zijn tot in de puntjes verzorgd. Maar het eerste deel sleept, het telkens veranderen van de inrichting van een hotelkamer is niet de spannendste manier om over dit conflict te berichten. Pas als Yayha een paradijsvogel gaat spelen, met ijdele passen en harde schreeuwen raak ik op het puntje van mijn stoel. Alles wat dan volgt is schitterend, van een intens dansduet tussen de twee tot de mythische geboorte van de joslim. Deze voorstelling zou erg profiteren van een strenge regieblik, want alle kwaliteiten zijn er.

Candyland, alexandra broeder/ bonte hond (21/03/2009)

DA — Sun, 22 Mar 2009 11:14:02 +0100

Je kunt vraagtekens plaatsen bij het fenomeen ervaringstheater, en dat doe ik dan ook, maar dit was erg mooi en indrukwekkend. Zonder al te veel weg te geven het volgende: het begint met een busreis en het eindigt met een heel indringende vraag, gesteld door een van de kinderen met starende blik die dit candyland bevolken. Intelligente voorstelling die veel vragen oproept en je in een heel bijzondere gemoedstoestand brengt, ergens tussen verdrietig, verwonderd en bedroefd in. Vooral mooi om te bezoeken in gezelschap van een (je) kind.

They eat people, Union Suspecte (03/12/2008)

DA — Sat, 06 Dec 2008 16:57:34 +0100

Geweldige voorstelling. Het soort politiek geengageerde theater dat Eric de Vroedt zou willen maken, maar niet kan. Een harde satire op de Belgische politiek, de allochtonen, de autochtonen, de mannetjesmakerij. En wat een topacteurs!

Sexappeal, Mugmetdegoudentand (16/10/2008)

DA — Sun, 19 Oct 2008 00:17:45 +0200

Weer een sterk stuk van de Mug. Door de knappe tekst van Joan Nederlof blijft dit ver van navelstaarderij. Genoten van de spelers (Musters, Groenteman en Costa) die hun demonen trachten te verjagen maar er - in een idolsachtige setting - juist mee geconfronteerd worden. Groenteman in een dikmnaakpak, Musters in en als een zak patat en Costa als… ga zelf maar kijken. Al is het vet uitverkocht, want titel en celebrityfactor zitten hier 100 % goed. DE MUg blijft een van onze sterkste en authentiekste theatergroepen.

Ammehoela, Dick van den Toorn (18/10/2008)

DA — Sun, 19 Oct 2008 00:11:41 +0200

Sterk anti-cabaret van twee compromisloze makers. De lijzige, maar o zo scherpe Ton Kas gecombineerd met een bij tijd en wijle briljante Dick van den Toorn vergasten het publiek op moppen, sombere gedachten en een prachtig uitgevoerde, voorstellinsglange communicatiestoornis. Volgens mij is dit het begin van een nieuwe stroming: nihilismecabaret. Klein citaat: Hoe weet je dat je dat je oud wordt? Als je bang wordt voor bloemen. Haha!

Il Giardino, Noord Nederlands Toneel (04/10/2008)

DA — Sun, 05 Oct 2008 17:14:35 +0200

Sterk afscheidssalvo van Koos Terpstra bij het NNT. De eerste twee bedrijven van zijn in Soprano-achtige restaurantsetting geplaatste Kerstentuin-bewerking zit je op de tribune te genieten. Daarna wordt je op het toneel genood aan lange tafels en krijg je tijdens een werkelijk heerlijke maaltijd de afwikkeling van het tragische verhaal te zien. Oneerlijk om acteurs/actrices te noemen; want ze gooien zich er allemaal vol in. Mooi ook, de paralel tussen het slot van dit NNT en het landgoed uit het stuk. Uitverkocht nu, maar blij dat ik het gezien heb. Oja, verse pesto: geniaal.

Wuivend Graan, wim t schippers (13/09/2008)

DA — Sun, 14 Sep 2008 18:01:42 +0200

Bijzonder stuk: eenheid van tijd, plaats en handeling. Geweldige rollen, van Kees Hulst als oetlul van een inleider maar zeker ook van Titus Muizelaar als man leidend aan het volledigheidssyndroom. Schippers is terug. En hoe!

Brabants voor Beginners, tg Ine (09/09/2008)

DA — Sun, 14 Sep 2008 17:53:37 +0200

Mooie, intieme voorstelling over wat het betekent op te groeien in Brabant en daar wel of juist niet weg te gaan. Carnaval wordt op de hak genomen, ontroerende dagboekfragmenten voorgelezen en het lukt de voorstelling om ook niet-Brabanders aan te spreken. Meer van tg Ine graag.