Een kakofonisch zwart

Teiresias is de blinde ziener die veelvuldig ten tonele verschijnt in de klassieke tragedies; omdat deze getalenteerde man echter nooit eerder een hoofdrol speelde, terwijl hij door de ogen van Ola Mafaalani en Ko van den Bosch wel degelijk als een interessant personage gezien wordt, maakten deze twee een voorstelling rondom deze nieuwe Griekse held. ‘Teiresias’ blijkt echter niet, zoals verwacht, gevuld te zijn met interessante beeldende mythische teksten over deze bijna magische man. Ko van den Bosch, de man die ik zo vaak al geprezen heb om zijn prachtige teksten, weet mij deze keer teleur te stellen met veel blabla, herhaling en populistische humor.

Het begin van de voorstelling, waarin Teiresias zijn zicht samen met ons, het publiek, verliest, is interessant en spannend. In het begin zorgt dit effect echter wel voor het vergaan van de tekst in een ongeloof en het aftasten van de situatie door de toeschouwers. Mafaalani overtreft zichzelf in deze voorstelling in het creëren van een kakofonie van tekens waardoor geen enkel teken doordringt en alles behalve een ontspannende theateravond het resultaat is. De grootste teleurstelling die het NNT me met deze voorstelling meegeeft is misschien wel dat de creativiteit van het NNT opgebrand lijkt te zijn: de ijzeren stellages doen me denken een ‘Medea’ en ‘La Divina Commedia’, de met zand vollopende lamp is afkomstig uit ‘Keefman’ en het gehele overvolle concept van spreken, schreeuwen en in twee talen zingen lijkt me zo langzamerhand ook leeggebloed. De afgelopen voorstellingen bekruipt me steeds meer het gevoel dat ik naar een zelfde voorstelling kijk met een nieuwe tekst.

Op het moment dat ik bij ‘Teiresias’ voel dat het einde nabij komt verzachten mijn spieren richting ontspanning, echter hebben de makers voor ons nog wat extra’s in petto. De afronding van de voorstelling heeft plaats op de Grote Markt, een goedkope manier om publiek te werven, te voldoen aan de eisen van de subsidiënten om als stadsgezelschap zichtbaar te zijn in de stad en om af te ronden met een amateuristisch en moralistisch einde en daar midden in de stad van het NNT is daar als punt achter de voorstelling een afgedwongen staande ovatie.