Een gepassioneerde Super Pappa spreekbeurt

Maanden geleden hoorde ik al over deze voorstelling van acteur Joris Smit, maar toch lukte het maar niet om het te zien. Joris Smit maakt met ‘Dennendal’ een performatief theaterportret van en met zijn vader, Bartho Smit. De vader van Joris werkte in Dennendal, een in de jaren ’70 vooruitstrevende kliniek voor zwakzinnigen waar gestreden werd voor democratisering en zelfontplooiing. Er waren voor- en tegenstanders van de werkwijzen in Dennendal die hevig op elkaar reageerden.

Joris Smit begint in deze voorstelling met een soort spreekbeurt over zijn met een ‘S’ op de borst gedrukte Super Pappa die geboren is uit een bewondering voor de werkzaamheden die Bartho Smit in Dennendal heeft uitgevoerd. De spreekbeurt is gepassioneerd en bedoeld chaotisch, maar toont de bewondering van de zoon in alle bevlogenheid. Het talent van Joris is echter, zoals hij zelf weet en aangeeft, niet het vertellen van een feitelijk verhaal, maar het gebruiken van fantasie en inleving om een beeld te geven van de reden waarom dit theatrale standbeeld voor zijn vader gemaakt zou moeten worden. Smit vervolgt de voorstelling dan ook door zijn vader op een geromantiseerde manier te spelen, terwijl het origineel op geen drie meter afstand alles met een scherp oog volgt en soms zijn zoon in de rede valt door kritisch, toch liefdevolle en met bewondering bekleed het geromantiseerde beeld recht te zetten.

Een voorstelling over het zoeken naar de identiteit van de mensen die je na staan en de identiteit van jezelf in een periode waar meningen altijd zwakker zijn dan de sterke meningen van vroeger. Een ontroerend echte manifestatie van de liefde van een zoon voor zijn vader, maar ook zeker andersom.