Op het podium vijf Chinezen die Mandarijn spreken. Twee professionele acteurs, Siping Yao uit China, en Aaron Chun Fai Wan uit Amsterdam, spelen een vader (die van zijn dochter houdt) en zijn schoonzoon (die van bier houdt). De drie andere personages (de vrouw van de bierdrinker, zijn jongere broer, en zijn moeder) worden vertolkt door amateurs. En o ja, er is geen boventiteling.

Ik versta geen Mandarijn, toch weet ik al snel wie wie is, wie van bier houdt en wie van chocola. Dat komt omdat de acteurs taalles geven en ons precies die Chinese woorden leren die nodig zijn om het verhaal te kunnen volgen.

Edit Kaldor, de Hongaarse maakster van deze Nederlandse productie (waarvan de Nederlandse première op Noorderzon was) zegt dat haar voorstelling zowel over communicatie gaat als over de spanning die het opbouwen van een nieuwe familie met zich meebrengt.
Interessante thema’s, dat wel.

Maar met zo’n zestig woorden en met nauwelijks meer handelingen dan het aanwijzen van voorwerpen kun je die thema’s natuurlijk niet echt uitwerken. Daarom heb ik C’est du Chinois toch vooral ervaren als een vermakelijke en door het amateuristische acteren soms vertederende taalles Mandarijn.