oude meuk

Festival

Festival Cement 2003

In totaal zijn er 19 Minirecensies geschreven op Festival Cement 2003. Dit zijn nummers 11 t/m 19.

< vorige - pagina 2

Dit is werkelijk de engste voorstelling die ik ooit heb gezien en zo verwonderd en verbaasd, maar ook enigszins verveeld als de jongen naast mij keek, voelde ik mij ook precies toen ik de zaal met de doodmoeie spelers achter mij liet. Sja, als je van experimentele voorstellingen houdt....
(EdJ, gezien 30/3/03, tijdens Festival Cement)

Misschien dat ik de voorstelling gewoon niet zo goed begreep, voor hoever er iets aan te begrijpen was.... Want de sfeer vond ik geweldig, de muziek vond ik geweldig en het spel was ook geweldig en toch vond ik het niet helemaal geweldig....Een leuke voorstelling, maar niet alles.
(EdJ, gezien 30/3/03, tijdens Festival Cement)

De eerste voorstelling die ik tijdens het festival zag, was deze. Het was meteen ook de beste die ik tijdens het festival heb gezien. De power die uitging van het spel is eigenlijk niet te beschrijven. In het begin had ik zo mijn twijfels, maar het werd eigenlijk steeds beter. Vooral geweien voor het geweldige acteerwerk, de grote tegenstellingen waar ze telkens zomaar weer middenin sprongen. Daar moet je echt enorm goed voor zijn, dus niets dan lovende woorden voor het gedreven spel. De bankjes zaten inderdaad slecht, maar daar werd het niet minder mooi door. Een goede voorstelling, al zou het concept misschien wat verder uit kunnen worden gewerkt. Ga dus zo door!!
(LdW, gezien 30/3/03, tijdens Festival Cement)

Mooi qua beeld, interessant spel. Joep van der Geest en Vincent Rietveld maken hier een voorstelling geinspireerd op de junks. Zit hier drama in? Genoeg om te vertellen? Zij zeggen zelf van niet (einde v/d voorstelling) en dekken zich dus in (tomaat). Zij maken harde overgangen naar typematige figuren. Nederland als angstige junks en Amerikaanse junks als "proud to be an 'American' junk. Of moet ik die link niet maken, of al helemaal niet met George W Bush? 1 van de junks heet George. Moet ik de link wel maken dan zie ik het niet goed genoeg. Wel een interessante waar meer uitgehaald mag worden. Deze twee jonge theatermakers/acteurs zetten in spel en enscenering een leuk stuk neer maar mogen wel wat meer over de inhoud nadenken. Tevens denken aan het publiek die krampachtig 60 min. op een klein gammel bankje moest zitten. (Cement natuurlijk ook).
(FN, gezien 30/3/03, tijdens Festival Cement)

Het voorval was absoluut de aardigste voorstelling die ik op Festival Cement heb gezien. Ik vond het verhaaltje over de man wiens ordelijk en regelmatig leven geheel wordt verstoord best wel herkenbaar. Het ging dan ook een beetje over de moed om het leven aan te gaan, om soms ook eens te kiezen voor iets onverwachts. Een gewei gaat naar de makers van het verhaaltje en het decor. Eentje naar Niels Bjerg voor zijn mooie gitaarspel en de laatste gaat naar de toch wel bijzonder aandoenlijke Maarten Smit die het verhaal heel mooi wist te vertellen.
(AJ, gezien 30/3/03, tijdens Festival Cement)

Mooie krullebollerige jongens maken een klein stukje over een man wiens leven door een voorval ernstig in de war raakt. Het is een lief verhaaltje, misschien komt het van een kinderboek of zo. Decor is schattig en verzorgd, de locatie een prachtige houten zolder en we zitten op rooie kussentjes. Een beetje te lief allemaal, dat gaat een beetje jeuken. Gewei voor de geweldige appel-eet-scène en speciaal goeie gitaarspel.

FB gezien: 30/3/03 tijdens Festival Cement

Mooie ideeën, af en toe scherpe observaties over de vergankelijkheid van theaterwerk en de angsten van jonge vaders. (Klopt het als ik denk dat de acteurs zelf net voor nageslacht hebben gezorgd? Ze kunnen er in ieder geval mooi over tobben...) Jammer is dat er te veel onuitgewerkte ideeën in zitten en de voorstelling als geheel niet scherp genoeg is. Extra blik tomatenpuree voor de abominabele muziekkeus.

SvdB gezien: 29/3/03 tijdens Festival Cement

Vanaf het eerste beeld kon het voor mij al bijna niet stuk gaan. Industrieel erfgoed, gierende gitaren en paars licht. Een soort Duitse roadmovie, maar dan anders. Bernadette Jilesen is spannend en geil. Genoeg pretentie en voldoende humor en behoorlijk spannend. OK, tomaat voor de zak net voor het einde.

FB gezien: 29/3/03 tijdens Festival Cement

In een heel warm hokje een kleine voorstelling zien. Het was een beetje niksig. Wel vermakelijk spel, vooral van Esther de Koning. maar in deze tijd verwacht ik wat meer van een voorstelling die gaat over de oorlog. Aan het eind wordt er een rare draai gemaakt zodat het ineens over Iets lijkt te gaan. Ik zag het niet.

FB gezien: 28/3/03 tijdens Festival Cement

< vorige - pagina 2