Festival
De Parade 2007
In totaal zijn er 20 Minirecensies geschreven op De Parade 2007. Dit zijn nummers 11 t/m 20.
< vorige - pagina 2
De verleiding begint buiten. Het standwerkersnummer om voorbijgangers naar binnen te praten, is op zichzelf bijna al te genieten als een kwartiertje stand up comedian.
De voorstelling - een tractatie van met heel veel decibellen geserveerde smakelijke muziek en in hoog tempo voorgetoverde passionele verhoudingen - past precies in de Paradestijl. Namelijk enthousiast, dynamisch, luchtig en sympathiek.
Eigenlijk past zoiets als dit gewoon erg goed op een festival. Hoog tempo, sterke sketches, veel humor. Kan wel zien dat ze een best of gemaakt hebben van 10 jaar, want het niveau was hoog.
Er werd erg mooi bewogen. Op zich was het decor ook nog wel mooi, met een vloer waar met krijt op geschreven werd, en de paspoppen op de achtergrond. Ook de muziek was best sterk.
Maar het heeft me gewoon niet gegrepen of ontroerd. Betrapte mezelf erop dat ik het na tien minuten gewoon wel weer mooi geweest vond.
Het verhaal komt via anecdotes, begeleid met muziek en projecties naar boven. En eigenlijk past dat allemaal erg goed in elkaar. Mooie van de voorstelling is dat het verhaal van Noga, het getekende meisje dat een boodschap probeert te vertellen aan de hoofdpersoon, in het begin nog niet duidelijk als verhaal herkenbaar is. Pas aan het eind komt zo alles samen. Erg sterk.
Van de vele voorstellingen over worstelende twintigers/ dertigers/ mensen in het algemeen is dit wel de parel van de parade. Dit bewegings- en muziektheater ziet er prachtig uit en is tegelijkertijd bijzonder grappig. Zie wat je met een paar stoeptegels allemaal kan doen...
(
awp, gezien 22/7/07, tijdens
De Parade)
in totaal 3 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Het beeld van de vier skiers met volledige uitrusting op een totaal verregend parade terrein lokten mij de voorstelling weeralarm in. En zoals hun mooie en grappige parade act beloofd werd het een hilarische voorstelling over een gewaagd onderwerp wat je niet zo snel op de parade verwacht. Zeer actueel zonder een moralistische vingerwijzing (gelukkig, want daar was ik wel even bang voor met dit thema.) De voorstelling laat verschillende standpunten over de klimaatsverandering en de hype hierover op een positief kritische manier zien. De voorstelling zit slim en ritmisch in elkaar. Vooral de act "Wat te doen bij een waterramp" en het slotnummer zijn raak en geslaagd. De acteurs brengen het op overtuigende wijze met goede zang en sterk spel.
(M.V., gezien 23/7/07, tijdens
De Parade)
in totaal 2 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Toneel in toneel in toneel. Het van heerlijke theatercliche's en opera-romantiek overlopende verhaal ontroert,is écht spannend en bij vlagen héél grappig. Prachtig gespeeld door o.a. Bart Klever. Alleen jammer van de muziek, die wellicht had gepast als het geheel niet zo rauw en doorleefd was geworden. Nu heb ik meer behoefte aan een tingeltangelpiano of accordeonnetje in plaats van de overgeproduceerde 'band'muziek. Geniale parade-act ook trouwens.
(SLS, gezien 25/6/07, tijdens
De Parade)
in totaal 2 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Zeer vermakelijke persiflage a la The Office, maar dan met een spannend complotje er onder. Goed gespeeld, netjes geregisseerd. Verhaal had wat mij betreft nog iets scherper en spannender gekunt, maar de spelers maken veel goed. Absolute Parade-aanrader!
(SLS, gezien 22/7/07, tijdens
De Parade)
in totaal 2 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Zeer slappe sketchcollage over klimaatverandering. Onduidelijk of ze het nu moralistisch bedoelen of dat er nog een commentaartje in verborgen zit. De jonge, net beginnende groep neemt het festivalpubliek helaas niet serieus. De Parade is, in tegenstelling tot wat veel beginnende makers blijkbaar denken, geen excuus om slechte voorstellingen te maken, maar juist een ultieme kans om je kwaliteit te bewijzen. Die kans heeft Vrienden van de Dansmuziek jammerlijk gemist.
(SLS, gezien 22/7/07, tijdens
De Parade)
in totaal 2 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Gezien op de Parade; voorstellingen waar alohol aan het publiek wordt aangeboden zijn altijd goed.
Het stuk begint vervreemdend, en blijft dat ook. balancerend op de rand van over the to acteren gaat het net over de rand, en da's jammer, want nog niet eerder bij voorstelling heb ik zo in dubio gestaan om boe te roepen of een staande ovatie te geven. De leefwereld van de moderne 20'er wordt zo herkenbaar uitvergroot en in stukken opgediend dat het eng te noemen is. Dat de spelers daarbij zichzelf aanbieden als slachtoffer (of toch helden) is daarbij erg dapper.
Het gebruik van techniek is heel subtiel onderdeel van het stuk, wat met zulke beperkte middelen als op de parade knap te noemen is.
(RdR, gezien 14/7/07, tijdens
De Parade)
< vorige - pagina 2