oude meuk

Festival

Het Theaterfestival 1999

In totaal zijn er 16 Minirecensies geschreven op Het Theaterfestival 1999. Dit zijn nummers 11 t/m 16.

< vorige - pagina 2

Het is te hopen dat Paul Koek & The Gang op de Theater-Bassline eens flink gaan uitpakken, want ze maken best wel een aardig potje Electronic Body Music (voor wie die term nog kent). Wat die muziek dan weer in deze voorstelling doet is mij een raadsel. Zolang de muzikanten een geluidsdecor maken is het prachtig, zodra het muziek moet worden is het lachwekkend. Gewei voor Fedja.

SvdB gezien: 5/9/99 tijdens Het Theaterfestival

Gemakzuchtige zoektocht van van Hove naar goedkope effecten. Van der Ploeg zal het wel fantastisch vinden, de jongeren zelf waarschijnlijk minder. Ik vond de film beter.

BV gezien: 9/9/99 tijdens Het Theaterfestival

Een scherpe voorstelling! Een wonder dat men ongedeerd bleef. De Schouwburg heeft nu wel een nieuwe vloer nodig. En als lemmingen stortten zij zich in de coulissen.
(AK, gezien 9/9/99, tijdens Het Theaterfestival)

Het boek van Tabucchi is zo letterlijk overgenomen, dat het maar geen theater wil worden. Het verhaal van Tabucchi is prachtig, dat zeker, en de acteurs zijn goed tot zeer goed, maar het is verteltheater: de eerste 20 minuten wordt zo ongeveer het eerste hoofdstuk voorgedragen. Later overstijgt het het leesniveau gelukkig wel wat, maar het blijft meer literatuur dan theater. Wanneer je een boek bewerkt voor theater, moet je het dus wel bewerken! Michaël Zeeman, verklaard Tabucchi-liefhebber, liep halverwege de voorstelling uit.
(LR, gezien 8/9/99, tijdens Het Theaterfestival)

Een levenslied. Prachtig. Josse de Pauw vertelt een verhaal, zijn verhaal, of zingt hij z'n eigen requem. Als een oud stuk hout, drijvend op zee. Maalstroom, draaistroom, onderstroom, kolk. Zonder te willen kiezen. Zonder hoop, maar dat geloof ik niet. Er zitten twee godjes op een wolk. Ze zien een mens: 'Kijk daar!' 'Waar?' 'Daar!' 'Waar dan?' 'Te laat, het is al weg.' 'Wat was het dan?' 'Dat is moeilijk uit te leggen.'
Een oude man. Een grote familie. Het is een wonder dat ze er allemaal nog zijn. Gebroken armen, bloedneuzen. Het is een wonder dat ze er allemaal nog zijn. Hij zingt, twee muzikanten, foto's. Een groot stuk ijs smeltend in de zon. Dat is het mooiste wat er is. Een auto zonder remmen rijdt in een bergpas de bocht om. Zijn gebit op de tafel. Hij zou het liefst zijn neus erbij leggen. Een oor. En dan steeds meer. Langzaam weg. Ik heb gehuild.
(LvdB, gezien 10/9/99, tijdens Het Theaterfestival)

Weg zien en sterven.

BV gezien: 10/9/99 tijdens Het Theaterfestival

< vorige - pagina 2