Festival
Boulevard 2005
In totaal zijn er 22 Minirecensies geschreven op Boulevard 2005. Dit zijn nummers 11 t/m 20.
< vorige - pagina 2 - volgende >
Aanlokkelijke voorstelling voor de jeugd. Kinderen worden opgeroepen voluit hun verlangens na te streven en hun dromen te realiseren. Dat gebeurt op een verrassende tocht door de verborgen ruimtes van een theater. Licht absurdistisch, grappig, soms een tikkeltje ranzig, maar vooral tongue in cheek gespeeld op een manier die ook de kinderen duidelijk maakt dat we het leven niet zo serieus moeten nemen. Feestelijke, muzikale productie door een aantrekkelijke tableau de la troupe dat zich kenmerkt door lichtvoetigheid en een fysieke speelstijl.
Mooie voorstelling over 2 meisjes die samen een verhaal vertellen over het "samen zijn", door 2 enthousiaste en sterke meiden (Wendell Jaspers en Kim Zonneveld).
Sterk is ook het gebruik van de fimbeelden.
in totaal 2 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Muzikale show in theatrale omlijsting die er zijn mag. Deze 9 acteurs van Stella Den Haag maken er een geweldig concert van. Meeslepend, ontroerend, aandoenlijk, swingend, grappig en verdomd goed! Menig gerenommeerde Nederlandse band of groep kan hier een puntje aan zuigen.
Letterlijk adembenemende trapezeshow in futuristische atmosfeer. De entourage, de live muziek en prachtige zang en de ateletische presaties zijn wonderbaarlijk. Als twee keer achter elkaar een truc de mist ingaat, denk je echter wel: kom op, dat kan beter. Desondanks een wereldavond gehad.
Polderman en Kommil Foo spelen samen elkaars werk. Dit levert een gezellige voorstelling op, die met zichtbaar plezier gespeeld wordt. Leuk om weer oud werk van Kommil Foo gespeeld te zien&horen. Jammer van de wat vlakke stem van Polderman, die af en toe als een beetje geforceerde toevoeging klinkt.
in totaal 4 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Reusachtige meeuwen maken de Boulevard onveilig. Gulzig pikken ze naar alles wat op hun pad komt. Griezelig vermaak. Fascinerend poppentheater dat deze discipline boven zichzelf doet uitstijgen.
Zeer smeuiig in het Antwerps verteld verhaal over een dag uit de Tour de France van 1948. Multi-instrumentalist Geert Hautekiet bespeelt moeiteloos in zijn eentje de vreemdsoortigste apparaten en het publiek en maakt een waanzinnig verhaal compleet geloofwaardig. Hoe je van zwart brood dat zwaar op de maag ligt, wit brood kunt maken dat voelt als vlinders in je buik. Deze eenzame fietser is sterk!
Een delicaat stukje kindertheater dat filosofisch getint is, maar op een heel vanzelfsprekende manier. Een illustratrice tekent vrij associërend de gedachten van twee meisjes op de speelvloer die uit de lucht zijn komen vallen. Mooie, beeldende poëzie.
De Bloeiende Maagden en Bambie gingen tijdens hun eerste uitvoering van hun serie tryouts voor samenwerking tijdens de Boulevard behoorlijk tekeer. Niets leek ze te gek. Dat leidde tot staaltjes theater waar je met rollende ogen naar zit te kijken, soms ook met opgetrokken wenkbrauwen. Hoe theater kan worden gemaakt, komt hier aan het licht. Je moet je nergens te goed voor voelen en iedere ijdelheid is uit den boze. Naakt met alleen een incontinentieluier aan en een helm op het publiek intimideren, is slechts één van de grote hoeveelheid verbazingwekkende scènes die je voorgeschoteld krijgt. Een veelbelovende samenwerking.
in totaal 4 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Onderdeel van het beeldende kunst porgramma van Theaterfestival Boulevard dat samen met Festival aan de Werf en de Veenfabriek is ontwikkeld.Geen schilderijen en sculpturen maar evenementen die sociale structuren in kaart brengen. Acht bandjes had Johanna Billing in Den Bosch bereid gevonden hun uitvoering te spelen van Ýou don’t love me yet’. Van snoeiharde rock tot dialectische samenzang. Vier Brabantse Boys hadden de song vertaal in ‘Ge houdt nog niet van mij’ en zongen dat als een stelletje middeleeuwse zeelieden, flink zwaaiend op hun benen. Muzikale principes infiltreren de beeldende kunst.
< vorige - pagina 2 - volgende >