oude meuk

Festival

Het Theaterfestival 2001

In totaal zijn er 24 Minirecensies geschreven op Het Theaterfestival 2001. Dit zijn de laatste 10.

pagina 1 - volgende >

Voor de pauze was het domweg saai. Drie verhaallijnen van bewoners van hetzelfde verloren dorp. Trage soap. Na de pauze gebeurde er iets meer. Vooral in het verhaal van de twee broers, die elkaar moeten vergeven om hun vriend, de pastoor die zelfmoord pleegde, te redden uit het hellevuur. Een broer is daartoe geneigd, de andere blijft zijn egoistische spelletjes spelen. Boodschap door de hele voorstelling: in ontheemde oorden blijkt hoe barbaars en egoistisch de mens is. Plat. En de acteurs - ze kunnen spelen, natuurlijk - speelden ook plat. Maar toen op het eind was er heel even die broer die net iets meer moeite wilde doen. En leek de voorstelling opeens nog diepte te krijgen. Knap gedaan. Maar, grmfbl, vertel me niet dat alles plat is! dat mensen barbaars en egoistisch zijn. Vertel me hoe je daar op reageert, je misschien wel tegen verzet.
Passie uit platheid. Ik heb ook nog zitten huilen. Rare voorstelling.

VB gezien: 16/9/01 tijdens Het Theaterfestival

Wat is schrijnender?
Een dronken, huilende vrouw die tijdens een uit de hand gelopen feestje tot een paar hele nare inzichten komt, zoals daar zijn: de zin van haar leven.
Of een meisje van twaalf dat haar tot in de kleinste bewegingen precies nadoet, inclusief huilgeluiden.
Net als de Grote Oorlog is de videoprojectie een fantastisch knap uitgewerkte truuk. Deze voorstelling deed me echter ook echt wat. Dit is een prachtig stuk over hoe stom mensen kunnen zijn, maar ook hoe mooi ze kunnen zijn.
Een gewei voor de volwassen acteurs, twee voor de kinderen en nog een voor Josse de Pauw, maar dan voor zijn mooie tekst en nog een omdat hij mij een aantal beelden heeft getoond die me nog lang bij zullen blijven.
(fh, gezien 10/9/01, tijdens Het Theaterfestival)

Wat een saaie bedoening is dat toch, die prijsuitreiking van Het Theaterfestival. Ik snap er echt werkelijk helemaal niks van. Waarom de (ik schat 12-jarige)zoon van Johan Simons met zijn vriendje er was weet ik niet, en de link tussen een dansvoorstelling en twee weken teksttheater is mij ook volledig ontgaan.
Het Theaterfestival probeert er een flitsende gebeurtenis van te maken, maar de zure nasmaak komt niet alleen van de champagne.
Wel fijne muziek, nadien.

BV gezien: 16/9/01 tijdens Het Theaterfestival

Gelukkig nog een kans om dit te zien !! Het prachtige spel (wat je haast geen spel kan noemen: Steven = Tom) en de mooie passende geluids- en beeldeffecten houden de aandacht erbij. Op de heftige momenten zit ik rechtop van schrik en met name het geluid is soms echt angstaanjagend. Ik had wel moeite om het verhaal te begrijpen en dat hield me in een soort algehele verwarring. Soms verstond ik de tekst niet, dat heerlijke Vlaams, en ik had “het boek” (nog) niet gelezen. Voor mij was de ontknoping daardoor onverwacht en schokkend. Het verhaal is net te absurd om me helemaal te kunnen inleven, maar het drukte de pret niet. Bijzondere voorstelling.
(LS, gezien 15/9/01, tijdens Het Theaterfestival)

'De Grote Oorlog' zien op de dag dat een grote oorlog lijkt te beginnen… Het leidde af en het hield me tegelijkertijd erbij. Met veel toewijding en vindingrijkheid zorgen kleine details voor een beleving op ware grootte. Soms is de afstand te groot, maar soms komt het echt dichtbij. Het werk van de Gerauschmacher speelt hierbij een flinke rol. Leuk om gezien te hebben.
(LS, gezien 11/9/01, tijdens Het Theaterfestival)

Beetje vlees noch vis-voorstelling. Moeilijk te verstaan, eentonig in de getoonde emoties. Gewei voor de muzikant, tomaat voor de teleurstelling die ik na afloop had.
(AvdP, gezien 14/9/01, tijdens Het Theaterfestival)

Wat een ellende. Zo'n voorstelling waar je bij de eerste zin de hele voorstelling al gezien hebt. Lelijk geacteerd, lelijk decor, het op zich mooie gegeven wordt volledig plat geslagen. Ik vind het vooral heel erg voor de mensen op wiens leven dit verhaal gebaseerd is. Bah!

SvdB gezien: 13/9/01 tijdens Het Theaterfestival

Erg kort; beetje weinig; niet zo goed. Pubermeisje in BH op een tafel laten dansen en een fles water over zichzelf laten uitgieten... Ik vind dat een beetje kinderporno. Zie verder ook Übung.

SvdB gezien: 12/9/01 tijdens Het Theaterfestival

't Was een beetje rommelige zaal; de lollies doen zo'n verstilde voorstelling geen goed. Had ook het idee dat dit eigenlijk in een kleinere zaal moet staan. Uitvergroot spel, prachtige grime. Vaak moeilijk te verstaan, wegens Vlaamsheid. Mooi idee en vorm, maar het miste wat scherpte. Waarschijnlijk te katholiek voor mij om het helemaal te kunnen doorgronden.

FB gezien: 12/9/01 tijdens Het Theaterfestival

Motherfucker, wat een stuk. Hoe krijgt men het voor elkaar om in zo'n lange tijdsduur, met acteurs die twee verschillende dialecten spreken, dubbelrollen spelen en drie stukken die niet eens zo goed zijn, de kijker zo beduusd achter te laten? Een megalomane voorstelling op de randje van een Gouden Tomaat-nominering, maar die niet krijgt, omdat het simpelweg fantastisch was. Betty Schuurman, Frieda Pitoors en Wim Opbrouck zijn prachtig in het stuk over een verkankerde moeder-dochterrelatie, maar Fedja van Huet en Wim Opbrouck als twee roodharige inteelt-broertjes is een ervaring die je nooit meer zal vergeten. Hoe zij elkaar kwijlend, grommend en vechtend in de komische finale de meest misselijkmakende bekentenissen doen en op o zo oprechte manier vergiffenis vragen om elkaar vervolgens weer blaffend in de haren te springen waarnaar de pruikjes afvallen en ze die weer moeten ruilen omdat de een de ander... godverdomme, wat een geil stuk. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de opvallende nieuwkomers Nele Goossens en Pieter van der Stam, het decor, het licht, de muziek, etc.
(HR, gezien 5/9/01, tijdens Het Theaterfestival)

pagina 1 - volgende >