oude meuk

Festival

Boulevard 2002

In totaal zijn er 17 Minirecensies geschreven op Boulevard 2002. Dit zijn de laatste 10.

pagina 1 - volgende >

De eerste vijf minuten dreigt het helemaal nix te worden, maar dan komt de magische èchte opening met dromerig Fellini-citaat. De "persoonlijke statements" zijn een beetje jammer: ze werken niet, halen de vaart er uit, en verstoren de visuele poëzie. Bovendien soms zeer onverstaanbaar. Sommige vondsten zijn niet erg vernieuwend, maar gewoon klassiek circus of eenvoudige ideetjes. Geheel wordt met bijzonder veel schwung gebracht, geft een goede sfeer, niet te gelikt. Een aangenaam familieverpozen.
(LWR, gezien 2/8/02, tijdens Boulevard)

Mooie, kleine, persoonlijke voorstelling. Een aardig concept, heeft niet een al te grote houdbaarheid maar voor een uur lang werkt het prima. In videoclip "rumble in the jungle" wordt het concept het best uitgewerkt. Het blijft alleen een beetje "filmpjes-plus": leuke filmpjes maar de live-soundtrack voegt niet altijd al te veel toe, het wordt niet vaak echt theater. In zekere zin waren de filmpjes gewoon op televisie, zonder live-muziek, ook goed tot hun recht gekomen. Presentatie is overigens wel bijzonder charmant.
(LWR, gezien 2/8/02, tijdens Boulevard)

Een kermiskoers van een voorstelling: schreeuwerig en schel, waarbij sommige karakters gierend uit de bocht vliegen (El Dottore); andere zijn mooie typeringen (Julia). Sfeer sluit erg goed aan bij het onderwerp. Wellicht was een andere lokatie beter geweest dan deze wat klinische kleine zaal. Van mij had de vertelling minder historisch narratief mogen zijn, en meer op sfeer gericht.
(LWR, gezien 2/8/02, tijdens Boulevard)

De ideale Boulevard-avond: theatrale, nostalgische, dansbare muziek in perfecte uitvoering; de sfeer van alle Boulevard-affiches wordt samengebundeld in geluid.
(LWR, gezien 2/8/02, tijdens Boulevard)

Aparte dansvoorstelling. Vooral in de eerste helft is het veel ideetjes spuien, teveel gestippel, te weinig voorwaarts. Gelukkig trekt dat in de tweede helft bij. Expressie van beide danseressen is erg goed, evenals het gebruik van de ruimte en de verbinding tussen decor en beweging. Een hele grote stap voorwaarts ten opzichte van de dansproductie van Productiehuis Brabant van 2001.
(LWR, gezien 3/8/02, tijdens Boulevard)

Erg aangename voorstelling. Een vrolijk verhaal, waarbij het overdreven acteerwerk (net) binnen de lijntjes blijft. Vermoedelijk speelt het auteurschap van de betreffende acteur hier een belangrijke rol. Onzin die boeit. Het geweldige mimewerk van de teddybeer verdient een bijzondere vermelding.
(LWR, gezien 4/8/02, tijdens Boulevard)

Op zich een fascinerend optreden, maar ik moest een tijdje inkomen omdat ik iets totaal anders had verwacht. Op zich klopte de omschrijving overigens wel toen ik het teruglas, wellicht speelde de plaats van programmering een rol. Jammer genoeg ging de muziek ten onder aan zeer slecht geluid, onder andere doordat de geluidstechnici erg slecht opletten. Een groot deel van de tekst blijf daardoor volledig onverstaanbaar voor me.
(LWR, gezien 4/8/02, tijdens Boulevard)

Een zeer grote teleurstelling. Ik vond het beschreven concept veelbelovend, en verwachtte daardoor heel wat. Dramaturgisch was het echter een grote mislukkig. Als dansvoorstelling was het onder de maat (de spelers zijn duidelijk geen dansers), als experiment in lichaamsvervorming/ verlenging ledematen kwam het ook niet uit de verf, omdat de mogelijkheden te weinig werden uitgebuit. Bovendien was de illusie van verlenging nadrukkelijk afwezig, omdat de stelten niet verhuld waren in het kostuum, en daardoor geen geheel werden met het lichaam. De dierenimitaties konden mij zelden boeien; alleen de enkele "worm" die daadwerkelijk golvend over de vloer ging overtuigde, evenals de "koppoters" van twee spelers. Wat zeer aan het dierenkarakter afdeed was hetkrukkengebruik: ze werden vrijwel nooit als "voorpoten" gebruikt (om en om links rechts), maar echt als krukken (beide tegelijk). Er had veel meer ingezeten, maar het was te dun, te weinig, hier en daar te melig, te makkelijk. Overigens vind ik dit wèl het soort voorstelling dat op de Boulevard hoort te staan, ook al is het experiment mislukt: het heeft in principe de juiste mix van straattheater/performance/theater/spektakel/kunst. Bovendien voorziet het blijkbaar in een behoefte, want het grootste deel van het publiek was zeer enthousiast.
(LWR, gezien 5/8/02, tijdens Boulevard)

Perfecte samenwerking tussen Boulevard en November Music. De ontmoeting tussen de avontuurlijke musici van Krang en de improvisatoren werkt bijzonder goed. Je ziet echt muziek gemaakt worden voor je ogen. Geluid is niet briljant: rietblazer Edward Capel is soms niet te horen, terwijl hij zijn longen haast door het riet perst, en ook de elektronica van Rob Daenen zit ver weg verstopt in het geluid.
(LWR, gezien 8/8/02, tijdens Boulevard)

Vreemde voorstelling. Teksten zijn soms tenenkrommend, de mise-en-scene is onbegrijpelijk, de verhallijn is onduidelijk danwel afwezig, de dansfragmenten soms heel mooi, soms volledig zinloos, de verkleedpartijen onnodig, kortom: geen touw aan vast te knopen. Tegelijkertijd blijft het wel boeien, grijpt het de aandacht, fascineert het. Sommige van de acteurs zijn krachtige, expressieve theaterpersoonlijkheden. Het zorgt ervoor dat ik wel erg benieuwd wordt naar ander werek van Ine te Rietstap, om te kijken of ik die essentie in de toekomst wellicht wel weet te grijpen.
(LWR, gezien 7/8/02, tijdens Boulevard)

pagina 1 - volgende >