Festival
Lowlands 2001
In totaal zijn er 5 Minirecensies geschreven op Lowlands 2001.
Wat een traktatie! Hoi, hoi, hoi! Geert, Margot en Frank kick ass in de Juliet. Publiek brak de zaal af na afloop en terecht. Welk een souplesse, spelplezier en gemak. Hoe aantrekkelijk zijn ze ook allemaal, hulde. Maar ook mooi, ik moest een beetje huilen bij de Carpenters-karaoke. Ik zie de tekst een fijne toekomst hebben in het amateur-circuit, lekker speule. Maar zo goed als dit drietal, tja, dat gaat niet lukken.
Vorig jaar was ik getuige hoe de ene acteur per ongeluk de andere het ziekenhuis in schopte. Nu dan wel helemaal gezien. Er is wat geschrapt en gehusseld en de voorstelling is ervan opgeknapt. Typische festival voorstelling, leuke vondsten, humor, maar het blijft mager en kort. Wel een gewei omdat ze als enige onversterkt de Juliet bespelen.
Dit was de meest esthetische voorstelling op Lowlands; echte kostuums en een echt decor. Dat werkte nogal vervreemdend. Helemaal in contrast met de omgeving was het onderwerp. Ouder worden, bejaarden en aftakelingvoor een zaal met een gemiddelde leeftijd van onder de twintig. Jonge volwassenen werden kinderen die te horen kregen dat ook zij dood gingen. Het werkte goed, normaal staat het publiek na afloop te joelen, nu bleef het even stil. Twee geweien voor de Mojo programering dus! Maar nu de voorstelling: gewei voor de Maatschappij Kritiek en voor Heidi Arts. Twee blikken voor de tekst van Rijnders, dit moet mooier kunnen.
Tja, een hoop onbelangrijke dingen, tamelijk onbegrijpelijk ook. Weer een ballet met een bed, iets waar ik ook bij 'De Nachtportier' zo van heb genoten. Iets met lakens en ik snap ook niet waarom een van de personages engels praat. Er was ook sprake van een belangrijk religieus thema. Mm, krijg een ontzettend academie gevoel. Speciale tomaat voor de live synthie-god.
Groep, geheel in stijl met de rest van Lowlands, probeert geluidsoverlast van de rest van het festival te compenseren door zelf nog meer lawaai te maken. Geluid staat dus te hard, tomaatje, maar de klassieker bleef overeind. Het was hard werken voor de zaal, maar uit eindelijk was iedereen enthousiast. Gewei voor Jason en voor het concept om het koor en andere onduidelijke personages in de kroeg te plaatsen.
pagina 1