Festival
Tweetakt 2004
In totaal zijn er 9 Minirecensies geschreven op Tweetakt 2004.
Wat een innemend ietsje. Geweldige acteur doet ons thuis voelen en beeld een spannende wereld uit. Het wordt nooit monologig, maar is gewoon een goed verhaal. Nadat je helemaal mellow bent, komt er een stoere vrouw op met een heel persoonlijk gedichtje voor een bofkont in het publiek. Daar snap je dan niets van, maar dat geeft niet.
In de flyer noemen ze het zelf geloof ik een theatrale installatie of zo en dat is goed. De grenzen van het genre worden hier aardig opgerekt. Maar mensen, ik vond het prachtig, zeer herkenbaar en was geroerd. Best wel vals spelen natuurlijk met zulke goeie muziek, maar dat kan me niks schelen. Mooi.
in totaal 3 Minirecensies over deze voorstelling
>>
Wow, die liep niet helemaal lekker. Er was een lamp kwijt dus we moesten wachten. Daarna duurde het lang voordat de swung erin kwam. Prachtig simpel decor van heel veel deuren, werd door een gebrek aan virtuositeit soms een gedoe. Leuke liedjes, goeie muziek, maar het had wel iets meer zoals dat bij de film heet 'production value' mogen hebben. Prins en petemoei door de zelfde acteur laten spelen vond ik een interessante wending aan het verhaal geven.
Leuk, misschien iets te leuk. Ziet er erg mooi uit, geweldig gewei voor voordoek en eerste beeld. Playback theater werkt leuk, maar was misschien iets spannender geweest als er iets meer discrepantie was geweest tussen tekst en wat je ziet. Maar wat zit ik hier nou weer te neuzelen. Ben benieuwd of we 'm op andere voorstellingen gaan tegenkomen, zo'n mooie locatie is niet snel meer gevonden.
Idee is leuk, maar wel erg mager uitgewerkt. Draaischijf is niet gelikt genoeg, kostuums en acteurs zijn niet echt speciaal. Toen kwam ik bij de Heks terecht, dat was een leuk monoloogje, maar dat was het dan wel weer. Iets meer lokken, suspense en even een eigen beslissingsmoment hadden het beter gemaakt.
Ik ben voor fantasie op mijn toneel, maar hier kon ik geen drol mee. Het zag er erg goed uit, maar ik vond het allemaal erg onbegrijpelijk Haribo. Ben totaal onbekend met Dylan Dog (misschien voor Vlamingen een bekende held?), maar ben niet veel wijzer geworden. Acteurs spelen goed, maar op een of andere manier ging ik me er aan ergeren, maar niet te lang, want toen was het weer ploef uit.
Spannende voorstelling die gender, nature-nurture, integratie en puberteit onder de loep neemt. Ik ben voor meer Guus Kuijer als theaterschrijver. Fatma Genç voor wie de monoloog is geschreven, Ine te Rietstapt zich door de tekst, maar het mist af en toe wat lucht, net als de zaal trouwens. Verder een duidelijke tomaat voor het licht, wat een toestand.
Ali Ben Horsting en Lard Adrian zijn echte jongens. Dat is leuk om naar te kijken en te luisteren (Schubert!!). Voorstelling begint wild met een eindeloze hoeveelheid trivia, blote buiken en een gevecht met een w.c. plopper en moest eindigen bij de stille vissen, een klein kleipoppetje en een afscheidsbrief. De draai van woest naar verstild lukt niet, waardoor het een beetje zinloos wordt. Erik Whien heeft wel een aantal hele mooie plekjes gemaakt op de rommelzolder. Speciaal geweitje voor Adrian in rood jakje bij het meer.
Gewei voor het weer en het fort. Mals groen gras, narcisjes en een zonnetje waar ik de hele voorstelling een beetje tegen in kijk. 't Is een beetje traag aan het begin, maar dat geeft je wel genoeg gelegenheid om goed te kijken naar het huisje. Goed verhaaltje: lange man kan niet wonen in het huisje van zijn kleine vriendin. Gewei omdat ik een vrouw met een boormachine in de weer zie, tomaat voor het kabouter Plop orkestje, dat maakt het allemaal iets te snoezig en haalt het grote drama weg.
in totaal 2 Minirecensies over deze voorstelling
>>
pagina 1