Vera begrijpt het niet
Ik laat mij graag voorstaan op mijn openheid. En deze week heb ik mij ook herinnerd dat ik graag dans. Verder verdiep ik mij ook wel eens in het spirituele. Dus wist ik, toen ik de flyer van het festival gezien had, al meteen waar ik graag heen wou: de Wintishow.
Het begin was erg spannend. En ik vond het, eerlijk gezegd, ook een beetje eng. Er werd ons verteld dat er bos-, water- aarde- en luchtgeesten en voorouders zouden worden aangeroepen. Ik hoopte maar dat ze mij aardig zouden vinden.
Er was een koor van vrouwen, een paar trommelaars en een voorzanger. Erg spannend allemaal. Maar tot mijn grote spijt -misschien komt het omdat ik het allemaal toch niet zo goed begreep- is er helemaal niets in mij gevaren. Het dansen, zingen en trommelen kon ik allemaal begrijpen. En dat ik het niet verstond, dat was alleen maar prikkeling voor de geest. Er zouden geesten worden opgeroepen, maar die wilden kennelijk niet helemaal luisteren. Misschien waren ze te hard bezig Sabri's Zikr in goede banen te leiden. Of zouden de wintimensen ook iets van mij hebben verwacht? Heb ik mij wel goed gedragen? Heb ik wellicht deze séance verstoort met mijn zijn? Had ik eerder op de dansvloer moeten springen? Had ik, o horror, de verkeerde jurk aan?!
Aan de andere kant, de trommelaars zaten er soms ook een beetje ongelukkig bij. Misschien waren ze zelf ook niet zo geïnspireerd. Dan heeft het misschien toch niet helemaal aan mij gelegen.
Ik moet gewoon op snuffelstage naar donker Afrika en eens lekker rondrootsen. Misschien kom ik daar dan wel een leuke Winti tegen.
zie ook: Minirecensies: 'Wintishow'