Oud Archief

Vera Liefhebber

Koning Arthur 20/5/03

Bij binnenkomst word ik zoals altijd hartelijk ontvangen. De eigenaar van The World is Turks en leidt me naar mijn vaste tafeltje. Het is mijn favoriete restaurant. Het is groot, fijn oubollig met grote servetten, hoge wijnglazen, uitzicht over de Sloterplas en een live-pianist van in de zeventig. Een toplocatie recht tegenover het prachttheater De Meervaart.

Let op mijn woorden: De Meervaart wordt the place to be! Bij gebrek aan Stadsschouwburg -die verbouwt- neemt Het Theaterfestival 2003 zijn intrek in dit theater. Belangwekkende cultuur in Osdorp. Laten we het "een originele combinatie" noemen. Prachtig! Bijna net zo mooi als mijn hoofdgrecht: een gerookt zalmtorentje met Thaise salade, krokante chili-yufka en limoen crème fraiche.

Als voorbode van deze culturele verhuizing naar de wereld buiten de A10, houdt de jury van het festival haar slotvergadering in De Meervaart, met aansluitend het slotdiner hier, in mijn favoriete restaurant. Terwijl ik naar mijn zalmtorentje aan het kijken ben, nog in onzekerheid hoe dit gerecht aan te pakken, stromen ze binnen: de leden van de ronde tafel.

Ik bewonder dit noeste elitecorps. Deze mannen en vrouwen die avond aan avond het land doorkruisen op zoek naar de heilige graal: indringende momenten van theatrale schoonheid. Eén keer per maand steken deze ridders de koppen bij elkaar voor het debat, waarin zij het belangwekkende een naam geven door woorden te vinden voor het onbenoembare.

Koning Arthur laat lang op zich wachten. Maar als de oude vorst zijn opwachting maakt, valt de tafel stil en hoort hem aan. De grijsaard waart rond in wollige taal, mitsen en maren. Hij dwaalt af, bewandelt zijpaden en raakt de weg kwijt. Gelukkig is daar zijn Lancelot die hem tot de orde roept: "Ik geloof dat het duidelijk is, mijn koning."
De ronde tafel wordt ontbonden. En vervangen door de ene ziener die alles weet en alles ziet.

De knoesperende chili-yufka smaakt me niet meer. Het corps simpelweg ontslagen, het debat met een eenvoudig handgebaar terzijde geschoven. En dat zonder bedankje, laat staan een onderscheiding, voor onze koene literaire ridders. Arme juryleden.
Maar vooral: arme Koning Arthur.
Want zeg nu zelf: wat is Koning Arthur zonder zijn ronde tafel?

De ridders druipen af, de Osdorper nacht in. Ik blijf achter met mijn citroen bavarois geserveerd met een frambozen coulis en een glaasje Muscat beaumes de Venise. Koning Arthur zit vermoeid achter een kopje koffie. Hij kijkt de zaak rond. Zijn blik valt op mij. Een vonk van herkenning. Guinevere? Over originele combinaties gesproken...

Resoluut sta ik op. Ik reken af, geef een overmatige fooi en maak dat ik weg kom.

zie ook: Kort Nieuws: VNG, 5/5/03
en ook: www.the-world.nl