De Amsterdamse rechtbank heeft De Theatercompagnie in het gelijk gesteld: de groep kreeg onterecht geen subsidie van het Superfonds NFPK.
Dat is al verrassend, maar helemaal opzienbarend is de argumentatie van de rechter: adviseurs in de commissie zouden niet onpartijdig zijn, omdat ze zelf een subsidieaanvraag hadden lopen. In het vonnis wordt Jarrod Francisco genoemd, directeur van Likeminds en Jan Zoet, uit hoofde van zijn functie bij Produktiehuis Rotterdam (Update: Jan Zoet weerspreekt dit).
Volgens de rechter zijn zij dus concurrenten om subsidie en daarom "partijdig". Dit is echter een zeer verstrekkende redenering omdat het in Nederland traditie is om subsidie-aanvragen te laten beoordelen door mensen uit het veld, en niet door professionele beoordelaars.
Theu Boermans zegt in een eerste reactie "gepast blij en bescheiden tevreden" te zijn. Directeur George Lawson van het NFPK gaat in beroep bij de Raad van State.
Meer: Volkskrant; NRC
(Foto: Theu Boermans in de rol van Louis in de film ‘Jan Rap en z’n maat’. ANP)
reacties
Terechte beslissing van de rechter maar welke gek heeft deze foto uitgezocht? Die is 30 jaar oud! En de rol was ‘Louis’ i.p.v. ‘Louise’… tja, pers hé…
Ik vond het wel een toepasselijk plaatje van Theu toen-ie nog hemelbestormend en fuck-the-system was. Stomme fout van die e; dank voor het opmerken, die is hersteld.
Overigens gun ik Theu van harte een gezelschapje met een schepje subsidie, maar de argumentatie van de rechter is echt schokkend. Dat betekent dat álle beslissingen van het fonds (positief en negatief) op de helling staan. Dus of het een terechte beslissing is…
Ik vind hem hier ook gek genoeg op Ab Gietelink lijken ook zo’n winnaar met het recht aan zijn kant. De twee uitspraken halen het beoordelen door peers volkomen onderuit, ben benieuwd hoe we dat weer recht breien. Arme directeur Jarrod Fransisco, deze zie je toch helemaal niet aankomen.
Goed. En nu? Ambtenaren laten beslissen? Mensen met geen enkele binding met het veld? En dan lekker gaan zeuren over beslissingen die gemaakt zijn door mensen die nog noooooit zelf theater hebben gemaakt. Wauw. Ik zie een vicieuze cirkel!
Nou er is natuurlijk een oplossing die wel vaker wordt geopperd en die natuurlijk enige voordelen heeft: professionele beoordelaars. Dramaturgen, makers of misschien wel journalisten komen voor vier jaar fulltime in dienst van fonds of ministerie en zijn dus economisch onafhankelijk (dat is de zwakke plek die de Amsterdamse rechter onaanvaardbaar vindt).
Ik ben daar niet zo voor, zo’n losgezongen kaste van smaakmakers, maar het zou wel de huidige bezwaren van de rechtbank wegnemen.
Maar ik verwacht eigenlijk dat de Raad van State dit vonnis uiteindelijk zal vernietigen. Maar verwarrend is het wel…
in de wetenschap vindt beoordeling altijd plaats door peers. Dit rechterlijk besluit doortrekkend zouden ook alle NWO-subsidies aangevochten kunnen worden. Verschil is wel dat beoordeling daar in de regel anoniem plaatsvindt (zowel van beoordel aar als beoordeelde), maar dan geldt nog steeds: hoe meer aanvragen een beoordelaar afwijst hoe meer kans hij zelf heeft op subsidie.
@Simber, daarmee heb je het Bert Geurkink-argument nog niet ondervangen. Iedereen is partijdig, dat probleem blijf je toch houden. En als je het journalisten laat doen, dan wordt het spelletje nog meer journalisten bashen, is het niet? Ik denk ook dat t vonnis vernietigd wordt, en anders leveren we allemaal onze subsidie weer in en gaan erom vechten, swa?
Hoe doen ze het daar in Engeland, Terry? Bij jullie Arts Council?
Slechts een paar jaar nadat de Arts Council helemaal herstructureerd werd, moeten we nog een her-herstructering ondergaan wegens bezuinigingen. Het gevolg is dat een paar honderd(!) beoordelaars in dienst moeten worden aangenomen om voorstellingen, tentoonstellingen, en andere uitingen van de kunsten te bezoeken en te rapporteren (geen probleem over het niet-bezoeken van voorstellingen dus). Het is moeilijk te voorzien dat geen van deze deskundigen ook geen belangen in de kunsten hebben.
Maar er blijft de vaste officieren van de Arts Council die adviseren en beslissen over wie wat krijgt en terwijl die zijn vaak mensen die weleens in de kunsten hebben gewerkt, zijn ze eerst uitgestapt voordat ze bij de Art Council gingen werken.
Mijn indruk is dat de mensen die bij de Arts Council werken - en ook die bij de British Council (culturele diplomatie/export) en Visiting Arts (culturele diplomatie/import) - voltijd, professionele administrators en beleidsmakers zijn.
Veel wordt gesproken over de ‘arms length’ principe van dergelijke arts councils - de afstand van de overheid - maar een ander gevolg is het afstand van de kunstenaars - hoe betrokken dan ook de Arts Council is.
Niet alleen is er weinig gelegenheid voor de schijn van belangenverstrengeling maar kunst en dus theater wordt minder naar de smaak van collega kunstenaars gemaakt (een verwijt aan NL’s theater) en meer rekening wordt gehouden met de bredere samenleving - zonder alle de vooroordelen over dat laatste.
Ah mooi het buitenlandse perspectief. Ik ben altijd huiverig voor dat Arts Council principe. Maar ik vind het fijn om te weten om welke aantallen raadsprofessionals je het dan zou hebben. Honderd man op de loonlijsten van de fondsen, dan kan je dat geld toch beter aan Theu Boermans geven…
Als er nog een plaatsje vrij komt in de raad, wil ik best wel plaatsnemen. Behalve de persoonlijke voorkeur, ben ik redelijk onafhankelijk. Of Theu Boermans er iets mee opschiet kan ik niet garanderen.
Of we voeren kijkcijfers in! Werkt bij de omroepen ook erg goed. Zitten we binnen de kortste tijd te kijken naar soapachtige Ibsens, klassiek vormgegeven Griekse tragedies en begrijpbare Shakespeares.
Het besluit is inderdaad schokkend en een alternatief systeem is niet echt voorhanden. Het vreenmde is wel dat toen tijdens een eerdere subsidieronde de Theatercompagnie wel geld kreeg - en er ook leden met dubbele petten in de raad zaten, ze geen protest aantekenden. Dubbele moraal of niet? Plaatje meesterlijk.
Beoordeling door mensen ‘uit het veld’ is toch niet hetzelfde als beoordeling ‘door mensen die belang hebben bij de wijze van verdeling van de pot omdat ze er zelf ook een deel van willen hebben’? Zonder aanziens des persoons, dat moge duidelijk zijn. De reacties uit het veld (bom, bijl etc) lijken me dus wat overdreven, de werkelijke bom onder dit systeem is wantrouwen ontstaan door belangenverstrengeling (zonder overigens naief te willen zijn over de ‘onzichtbare’ krachten waar geen regel tegen bestand is). Als deze uitspraak blijft staan, dan moet het fonds zijn regels aanscherpen, maar verder kan eea toch juist worden beschouwd als het in bescherming nemen van een kwetsbaar systeem, waar alle betrokkenen uiteindelijk baat bij hebben?