Ja, ja, Dries Verhoeven flikt het weer. Zo overweldigend als Uw koninkrijk kome vond ik het niet, maar behoorlijk bijzonder des al niet te min. Gelijk al toen ik mijn hotelkamerdeurtje dicht deed en op bed naar Loveboat-achtige muziek mocht luisteren, kon er wat mij betreft niet veel meer misgaan. Fijn dat er een plek wordt gecreëerd waar je zo vlak voor de vakantie (in mijn geval) even uit elkaar kan vallen. Alleen, maar toch ook niet alleen. En spectaculaire was het ook! Drugs gebruiken is er niks bij (denk ik… gebruik nooit drugs, dus weet eigenlijk niet waar ik het over heb).

Werkelijk fantastisch!
Tot in de puntjes uitgewerkt, alles klopte.
Geen moment duurde te lang, of te kort.
Zalig gevoel en mijn dag kon niet meer stuk!
Dries, bedankt voor het poffertje :)

De voorstelling speelt zich af in een hotel. Iedere bezoeker krijgt een eigen kamertje met een bed en een spiegel aan het plafond. Er wordt een papier onder de deur geschoven met een aantal vragen: wat ik vanochtend gegeten heb, of ik iets gemist heb vandaag, wat ik gedroomd heb. De poëzie van het stuk zet zich in. Het formulier wordt teruggeschoven met in het rood een vraag om mijn antwoord toe te lichten. Dat doe ik. Aan de andere kant staat een onbekende die ik niet kan zien. Het voelt geruststellend. Als het plafond plotseling omhooggaat en ik de anderen in hun kamer zie liggen, is dat ontroerend. En het is bijna niet uit te leggen waarom. Dat is het knappe van deze voorstelling: het lijkt bijna te simpel wat hij doet. Het hotel is een doeltreffende constructie en de handelingen, teksten, muziekkeuzes zijn goed gekozen. Zonder teveel uit te leggen. Tegen het einde wordt gezegd: in het feit dat iedereen alleen is, zit een ongelooflijke schoonheid. Dat laat Verhoeven zien. En tegelijkertijd troost hij je door een deken over je heen te leggen, je naam te roepen en je nachtlichtje aan te doen. Zolang je gezien en gehoord wordt, besta je en ben je toch niet helemaal alleen. Een zeer inspirerende en ontroerende voorstelling.

Ik bevind me dus hier. Dat stond al op het richtingaanwijsbord en werd ter plekke nog wat preciezer gemaakt. Uiteindelijk bleek het een hotel te zijn. En daarna wat verder afgebakend, zeg maar. Want dat léék alleen maar zo, dat verder afgebakend. Het ís namelijk helemaal niet zo. Hotels zijn ook anders dan je denkt, althans, als je naar deze voorstelling bent geweest. Wat er allemaal niet gebeurt joh, in die hotelkamers! Eén en al ontspanning. Vooral geestelijk. Heerlijk.

Eindelijk weer een voorstelling beleefd waarbij ik (toegegeven, ik ben lichtelijk blasé) op het puntje van mijn stoel, beter: op de rand van mijn bed, zat. Ik voelde me gehoord, gezien, én in de watten gelegd. Tegelijkertijd bleef het spannend en was daar voortdurend de vraag: geef ik me hieraan over?
Annie

Een hele bijzondere verrassende voorstelling waarin je op een relaxte wijze werd meegenomen in je eigen wereld en die van anderen.Ik vond de voorstelling verrassend en bijzonder boeiend. Het is een voorstelling, die me raakt en waar ik door geinspireerd raak
Bedankt Elly