Het blijft een erg leuke manier van verhalen vertellen, maar het vernieuwende en overrompelende is er een beetje vanaf gesleten.

Voorstelling waar je je aculturele vrienden mee naartoe kunt nemen en die af en toe ook nog heel artistiek verantwoord en knap in elkaar zit.

GJ schreef voor zijn lievelingsactrice een afscheidsstuk.

Je moet van Sigrid houden, want anders is deze voorstelling niet te doen. Gelukkig houd ik van haar. Tekst, decor, kostuum alles is prachtig, drie dubbel gelaagd en grappig.

Geweitjes voor het lichtplan na de pauze, de hoeden en de tweede akte. Voor de pauze was het vooral langdradig, en te weinig discussie.

Mooi geacteerd, maar de voorstelling drijft wel erg op de effecten (maar daarvan zijn een paar toch wel zeer prachtvol). Ook iets meer aandacht voor het koor had geen kwaad gekund.

Voorstelling volgens het handboek ‘hoe speel ik een tragedie’.

De nieuwe jongerenproductie van TGA en beduidend slechter dan die van de afgelopen twee jaar. Waar ‘Magic’ en ‘Hercules’ eruit sprongen vanwege de enthousiaste acteurs is daar hier geen sprake van.

Geweldig krachtig begin, waardoor het leek alsof het koor dit keer verlost was van het eeuwige atonale gezingzeg. Helaas, het mocht niet zo zijn. Maskers zijn prachtig en staan de heren acteurs goed.

TGA zoals we dat kennen gaat dood. Deze laatste voorstelling doet dan ook erg aan een zesde-klassers-bonte-avond denken.