Simpele, heldere vertolking van deze taaie Tsjechow. Mooi als je van deze auteur houdt, maar voor mij gebeurt er te weinig. Ik wacht op 2000, want ik word moe van de fin de siècle-verveling.

Een mooi stuk waarin de stalker de onderlinge frustraties tussen de drie (andere) hoofdrollen naar boven weet te halen; of moet ik zeggen, de stalker is de onderlinge frustraties?

Ja, nou, mmm. Ik weet het niet zo goed hoor…

Wat gebeurt er als Roeland Fernhout Pierre Bokma gaat stalken? Een heleboel volgens GJ.

‘Liefhebber’ is vijf jaar nadat ik hem voor het eerst zag en negen jaar na z’n première nog steeds actueel, overrompelend en hysterisch grappig. Dit is vooral niet iets hoopvols.

Na acht jaar heeft de voorstelling niets aan kracht ingeboet.

Eindelijk heb ik hem in het echt gezien. Wat valt er nog te zeggen: een meesterwerk.

Het is weer zover. Toneelgroep Amsterdam levert met Kwartetten weer een draaaaaaaaaaaaaaak van een voorstelling af. Niet de acteurs, de muzikanten, of de regisseur krijgen wat mij betreft straf.

Een gewei voor het eerste uur, lekker spel, mooi dekor (hoera voor het lessenaarlampje als voetlicht), fijne muziek en wat tekst. Twee tomatenblikken voor de rest.

Ik luister veel te weinig naar klassieke muziek, dus als ze het in een theatervoorstelling stoppen, sla ik twee culturele vliegen in een klap. Dat is me wel een gewei waard.