De goed gekozen serene aanpak van de regisseur en de fenomenale tekstbehandeling van de acteurs geven de tekst van Schiller’s klassieker Don Carlos (1787) over de perikelen aan het hof van Philips II

Superieure beheersing tekent deze Don Carlos. Boermans heeft niet een radicaal nieuwe visie, maar laat feilloos zien dat vrijheid en welke vorm van dogma dan ook elkaar uitsluiten.

Natuurlijk geweldig ensemble, Fedja en Jacob zijn samen heel mooi. Voor het eerst echt van Hans Croiset genoten, in plaats van dat hij een man in pyama speelde, was hij gewoon een man in pyama.

Het stuk bevalt me niet. Er wordt erg veel harteloos en asociaal gedrag vertoond. Plat en oppervlakkig. Als dit een beeld van de tijd zou moeten zijn, is het een hyperactieve klotetijd.

Ik zat op de 2e rij, ik heb erg moeten zuchten. Het urineren, vomeren en vozen was niet van de lucht. De echte liefde overwon, heb ik begrepen.

Er is al veel geschreven over deze voorstelling, vandaar dat ik het kort houd. TGA zet een toegankelijke, wervelende versie neer van de feeks.

Dit snap ik niet zo goed. Waarom mag ik me niet inleven in de beweegredenen van zowel feeks als temmer en blijf ik daarom totaal onberoerd.

fantastische voorstelling! Hans Kesting is weer fenomenaal in zijn rol als Petruchio. De monoloog van Halina Reijn kun je zien als onderwerping aan de man maar er zit meer in.

De jonge mannen die, verblind door haar geile gekronkel, de wulpse Bianca aanbidden, steken de draak met de banale manier waarop bierdrinkende voetballiefhebbers en koninginnedagvierders tegenwoordig

Allereerst: ik ben fan van Toneelgroep Amsterdam. Ik heb van bijna alle voorstellingen dit seizoen buitengewoon genoten en keek dus al heel lang uit naar Het temmen van de Feeks.